آينده ي تعاملات علم و فناوري ايران با كشورهاي اسلامي براساس نقشه راه توانمندسازي علمي جهان اسلام

«علم مداري» يكي از ويژگي‌هاي بنيادين مكتب‌اسلام است. نگاه اسلام نسبت به‌علم و علم‌آموزي بود كه مسلمانان علاوه بر كسب علوم اسلامي در مكان جغرافيايي خود در طول تاريخ به‌هر سرزميني راه يافتند، از فراگرفتن علوم آن سرزمين نير كوتاهي نورزيده و در برابر دانش ديگران بي‌اعتنايي نشان نداده تا در نتيحه از اواخر قرن هشتم تا اواخر قرن دوازدهم ميلادي به‌مدت حداقل چهار قرن، جهان اسلام طلايه‌دار علم و دانش در سراسر گيتي شدند. پژوهش حاضر در پي آن است تا از طريق تعاملات علمي و فناوري ايران با كشورهاي اسلامي و براساس نقشه راه راهبردي و جامع، مؤلفه علم و فناوري مسلمانان را ارتقا داده تا به بازگشت جهان اسلام به دايره قدرت در آينده دور، كمك مؤثر بشود.سؤال اصلي تحقيق عبارت ‌است از: «نقشه راه راهبردي و جامعِ تعاملات علم و فناوري ايران با كشورهاي اسلامي به‌منظور توانمندسازي مسلمانان و افزايش قدرت جهان اسلام در آينده بلندمدت، كدام است؟». فرضيه پژوهش اين است كه «به‌نظر مي‌رسد تعاملات علم و فناوري ايران براساس نقشه‌راه راهبردي و جامع با كشورهاي اسلامي، موجب توانمندسازي مسلمانان و افزايش قدرت جهان اسلام در آينده بلندمدت، خواهد شد».روش تحقيق اين پژوهش، آميخته(كمي و كيفي)/ توصيفي تحليلي و پيمايشي است و جمع‌آوري داده‌ها به‌روش كتابخانه‌اي و ميداني(پُرسشنامه و مصاحبه) صورت گرفته است.