تحليل سياست خارجي تهاجمي/ كنشگرانه عربستان از منظر رئاليسم نئوكلاسيك(2010-2020)

عربستان سعودي به­عنوان يكي از كشورهاي مهم و تأثيرگذار جهان اسلام و منطقه خاورميانه به داشتن رويكردي محافظه­كارانه در سياست خارجي خود مشهور بوده است و غالبا به­عنوان بازيگري كه حامي وضع موجود و مخالف تغيير است، شناخته شده بود. با اين وجود رفتارهاي اين كشور در طول دهه گذشته در عرصه منطقه­اي نشانگر عبور اين كشور از رويكرد محافظه­كاري و تمايل شديد به رويكردي تهاجمي است. تحليل رئاليسم نئوكلاسيك، تحليلي چندسطحي است و به بررسي عوامل سطح واحد، دولت و عوامل كلان پرداخته و با ادغام عوامل داخلي و خارجي، نظريه­اي كامل و مناسب از سياست خارجي ارائه مي­دهد. به اين دليل، ادعاي نگارندگان بر آن است كه رئاليسم نئوكلاسيك چارچوب نظري منسجم و مناسب­تري در فهم سياست خارجي عربستان سعودي به دست مي­دهد. در اين راستا، اين نوشتار با روش تحليليتبييني و با استفاده از منابع كتابخانه­اي درصدد پاسخ به اين پرسش است كه رفتار سياست خارجي تهاجمي عربستان سعودي در دهه اخير از منظر رئاليسم نئوكلاسيك چگونه قابل تبيين است؟ بر اين اساس فرضيه مقاله آن است كه با توجه به تغيير شرايط داخلي، منطقه‌اي و بين‌المللي عربستان سعودي؛ الگوهاي رفتاري سياست خارجي اين كشور از حالتي محافظه‌كارانه به سوي رفتاري تهاجمي و امنيتي محور سوق يافته است و سطح داخلي به اندازه سطح سيستمي و كلان در اين تحول نقش مؤثري ايفا نموده است. نتايج تحقيق مويد آن است كه حضور سطوح چندگانه تحول رفتار سياست خارجي عربستان، سبب تداوم رويكردهاي ناشي از تحول نيز شده‌است.