جايگاه نقاشي در پديدارشناسي ميشل آنري

مسئله پژوهش اين است كه «زندگي» چگونه در هنر نمود پيدا مي‌كند. به اين منظور اين مقاله به بحث‌هاي ميشل آنري، پديدارشناس قرن بيستم مي‌پردازد. مفهوم زندگي براي آنري از اهميت زيادي برخوردار است. او سعي دارد معناي حقيقي زندگي را كه نامرئي و دروني است و به‌زعم او در جهان‌بيني مدرن فراموش شده، احيا كند. هنر نيز نقشي مركزي در پديدارشناسي آنري بازي مي‌كند. به اين منظور او از هنر انتزاعي به‌ويژه از نقاشي‌هاي كاندينسكي كمك مي‌گيرد. براي آنري از ميان هنرها، نقاشي مهم است، زيرا مي‌تواند ذات زندگي را آشكار كند. ايده اصلي او اين است كه در تفكر و آثار كاندينسكي انتزاع بيش از يك جنبش خاص در نقاشي است. زيرا هنر را از جهان بيروني و مرئي رها مي‌كند و حقيقت عميق همه‌ هنر را نشان مي‌دهد: اين را كه همه‌ هنر «انتزاعي» است. همچنين اين مقاله با روش توصيفي و تحليلي و با استفاده از چارچوب نظريات آنري به اين نتيجه مي‌رسد كه در دنياي مدرن هنر مي‌تواند مناسب‌ترين جايگاه براي آشكاركردن ارزش‌هاي زيبايي‌شناختي باشد؛  نقاشي انتزاعي ما را به سمت امكان‌پذيري همه نقاشي‌ها سوق مي‌دهد و مي‌تواند ما را به ذات زندگي نزديك كند.