تأملي درباره روايت‌هاي فرهنگي اثرگذار بر آموزش عالي ايران: تلفيق يا التقاط

هدف اصلي اين مقاله بررسي تعارضات ميان روايت هاي تأثيرگذار بر آموزش عالي ايران است كه در چند دهه اخير، سياست هاي فرهنگي را تحت تأثير قرار داده است. سياست هاي فرهنگي در دانشگاه هاي ايران دست كم تحت تأثير سه نوع روايت استعلاييديني، ايدئولوژيك و بازاري بوده است. تلاش براي تلفيق اين روايت هاي سه گانه، به‌خوبي در دو سند «تحول راهبردي علم و فناوري» و سند «دانشگاه اسلامي» آشكار است. بااين‌حال اين روايت ها با يكديگر تعارض ساختاري دارند. در اين پژوهش براي نشان دادن اين تعارض ها از روش تركيبي با تأكيد بر ديدگاه تلينگز درباره تلفيق نظريه ها استفاده شد. منابع تحقيق شامل همه منابع دست‌اول و دومي بوده كه در دسترس پژوهشگر بوده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه مباني روايت هاي مذكور با يكديگر متفاوت است. در اسناد آموزش عالي، اين تفاوت ها ناديده گرفته‌شده و درنتيجه تلاش براي تلفيق روايت ها به وضعيت تعارض آميزي منجر شده است. سردرگمي در انجام مأموريت‌هاي فرهنگي و نيز از بين رفتن استقلال دانشگاه ها و وابستگي آن به نيروهاي بيروني، ازجمله پيامدهاي ناخواسته تأثير اين روايت هاي ناسازگار بر سياست هاي فرهنگي دانشگاه ها بوده است.