تعليم و تربيت در آيينه ژئوفيلوسوفي به مثابه رويكردي نوين در فلسفه ورزي

هدف اصلي اين پژوهش تبيين تعليم و تربيت در آيينه ژئوفيلوسوفي به مثابه رويكردي نوين در فلسفه ورزي است. براي دستيابي به اين هدف از روش تحليل مفهومي و استنتاجي بهره گرفته شد. تعريف متفاوت دلوز از فلسفه به مثابه «هنر صورت بخشي، ابداع و ساخت مفاهيم» محور مجموعه اي از تحولات در حوزه‌هاي گوناگون هستي‌شناسي و معرفت‌شناسي شد كه از مهم‌ترين نتايج آن «نظريه ژئوفيلوسوفي» مي باشد. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه نوآوري‌هاي مترتب بر اين نظريه در حوزه تعليم و تربيت پيامدهايي را به بار مي آورد كه از مهم‌ترين آن‌ها مي‌توان به مواردي چون «فعاليت ورزي و شدن در پرتو نقد غايت گرايي، «درون گرايي در پرتو نقد عليّت محوري برون گرايانه» و «آفرينش در پرتو نقد بازنمايي و بازتوليد» اشاره كرد كه هركدام از اين موارد در دل خود پيامدهاي تربيتي ديگري را نيز پرورش مي‌دهند.