بررسي عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده آموزش باليني از ديدگاه اساتيد و دانشجويان گفتاردرماني در سال 1398

زمينه و هدف: آموزش باليني بخش بسيار مهم وتاثيرگذار از آموزش دررشته گفتاردرماني مي‌باشد كه بدون آن تربيت افراد توانمند و شايسته بسيارسخت وغيرممكن خواهدبود.بررسي عوامل تسهيل كننده وبازدارنده بركيفيت وكميت آموزش باليني دررشته گفتاردرماني به منظور بررسي مشكلات آموزشي و ارائه ي برنامه هاي راهگشاي آموزشي درآينده ضرورت دارد. روش بررسي: اين مطالعه‌ از نوع مقطعي توصيفي -تحليلي مي باشد62دانشجوي كارشناسي و41 اساتيد گفتاردرماني (41نفر)وارد مطالعه شدند.آنها فرم رضايت‌نامه و پرسش‌نامه‌ي62 سوالي عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده‌ي آموزش باليني را تكميل كردند.داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخه 22 بررسي گرديد. يافته ‌ها: 62 دانشجو با ميانگين سني9/ 1 ± 53/ 22و41 مربي با ميانگين سني9/ 9 ±29/ 36مورد مطالعه قرار گرفتند. براساس نظرات هر دو گروه، مهم ترين عوامل تسهيل‌كننده،حيطه‌ي ويژگي‌هاي تسهيل‌كننده مربيان و اساتيد و مهم ترين عوامل بازدارنده،حيطه‌ي نارضايتي دانشجواز نحوه ارائه‌ي دروس عملي و تئوري بود. براساس نتايج آزمون تي تست مستقل در برخي عوامل تسهيل كننده و بازدارنده ميان نظرات استاد و دانشجو تفاوت معناداري وجود داشت(p ≤0/001). نتيجه‌ گيري: مهم ترين حيطه تسهيل كننده آموزش باليني استفاده از مربيان با تجربه و با مسئوليت و مجرب كه دوره‌هاي ضمن خدمت مناسب آموزش باليني گذرانده باشند.عوامل بازدارنده آموزش باليني از ديدگاه مربيان و اساتيد نشان داد كه جهت جلوگيري از خستگي اساتيد و تاثير بر كيفيت آموزش ضروري است تا تصميماتي اتخاذ گردد همچنين ضروري است تا فضاهاي فيزيكي كلينيك ها و امكانات آنها تجهيز گردد و فاصله زماني مناسب براي ارائه دروس عملي و تئوري برقرار گردد.