مدل‌سازي دو بُعدي آبشويي نمك ها در نيمرخ خاك بين دو زهكش

مدل‌سازي آبشويي در شرايط عدم يكنواختي آبشويي نمك‌ها در نيمرخ خاك، يكي از چالش‌هاي شوري‌زدايي به‌شمار مي‌رود. شوري نهايي در نيمرخ خاك بين دو زهكش، در دو بُعد عمق خاك و فاصله از زهكش داراي مقادير متفاوتي مي‌باشد. لذا تخمين مقادير شوري در نيمرخ خاك، نيازمند مدل‌سازي دو بُعدي آبشويي مي‌باشد. در اين پژوهش، داده‌هاي مورد نياز مدل‌سازي با اجراي عمليات آبشويي نيمرخ خاك در مدل فيزيكي با ابعاد (ارتفاع×عرض×طول) 1×0.5×2 متر تهيه شد. در مدل مذكور، شرايط زهكشي خاك براي نصف فاصله‌ي بين دو زهكش ايجاد شد. هدف از پژوهش، مقايسه‌ي روابط يك بُعدي (بُعد عمق خاك) و دو بُعدي (بُعد عمق خاك و فاصله از زهكش) در مدل‌سازي آبشويي بود. مدل‌ها شامل توابع خطي، نمايي، لگاريتمي، درجه دوم و تواني بود كه به‌عنوان مدل‌هاي رگرسيوني انتخاب شدند. نتايج نشان داد در مدل‌سازي يك بُعدي، ضريبR^2 براي توابع خطي، نمايي، لگاريتمي، درجه دوم و تواني به ترتيب برابر با 0.392، 0.557، 0.404، 0.406 و 0.562 بود. اما در مدل‌سازي دو بُعدي، به‌ترتيب برابر با 0.796، 0.94، 0.55، 0.614 و 0.587 شد. بنابراين افزايش ضريب R^2 در مدل‌سازي دو بُعدي، نشان‌دهنده‌ي افزايش اعتبار در مدل‌سازي آبشويي بود. در ارزيابي مدل‌هاي دو بُعدي، از نظر آماره‌هاي ME، RMSE، R^2، R_adj^2 و EF، به‌ترتيب مدل‌هاي نمايي و خطي به‌عنوان مدل بهينه انتخاب شد. دستاورد كلي اين بود كه براي مدل‌سازي آبشويي در نيمرخ خاك بين دو زهكش، استفاده از مدل دو بُعدي معرفي شده در اين پژوهش داراي كارايي بهتري نسبت به مدل يك بُعدي بود.