تخصيص بهينه منابع آب در شرايط بحراني تحت عدم قطعيت پارامترها با تاكيد بر حفظ پايداري منابع آبي با استفاده از روش دستيابي به آرمان (مطالعه موردي: شهرستان مشهد)

وضعيت آب كشور به دليل خشك‌سالي‌هاي مكرر توأم با برداشت بيش از حد منابع آبي، به سطح بحراني رسيده ‌است. لذا پرداختن به تخصيص بهينه منابع آبي در اين شرايط، موضوعي مهم و حياتي است. در مطالعه حاضر، به توسعه مدل تخصيص بهينه منابع آب در شرايط بحراني و حل اين مساله با تاكيد بر پياده سازي آن در شهرستان مشهد پرداخته شده است. نوآوري مدل پيشنهادي تحقيق حاضر در نظر گرفتن پايداري منابع آبي و توجه همزمان به كميت و كيفيت منابع آبي است. در اين پژوهش، با در نظر گرفتن مقدار تصادفي پارامتر آب در دسترس، مدل تخصيص تصادفي دو مرحله‌اي ارائه شده است و با روش دستيابي به آرمان حل گرديده و در نرم افزار متلب اجرا شده است. اهداف اين مدل، شامل حداكثر‌سازي سود كاربران مختلف، حداقل‌سازي تخصيص آب شور از منبع زيرزميني و حداقل‌سازي كمبود آب است. نتايج حاصل از تحقيق بيانگر آن است كه حتي در سناريوي ترسالي، منابع آبي در دسترس نمي‌تواند تقاضاي بخش‌هاي مختلف را تامين نمايد. در صورت حفظ شاخص پايداري در سطح 75% ، مقدار كمبود آب در سناريوي خشكسالي معادل MCM 501.75 و در سناريوي سال نرمال معادل MCM 358.75 و در سناريوي ترسالي معادل MCM 78.75 است. تحليل حساسيت مدل با داده‌هاي مختلف بيانگر آن است كه چنانچه در سناريوي خشكسالي، مقدار آب در دسترس از دو منبع سطحي و تصفيه شده به ترتيب معادل 300 و 200 ميليون متر مكعب در نظر گرفته شود در اين صورت الگوي تخصيص بهينه تغيير پيدا كرده است و مقدار كمبود آب كه مي‌تواند منجر به اضافه برداشت گردد معادل MCM103.75 است.