ارتباط سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت و كفايت اجتماعي با نقش ميانجي سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مازندران: يك مطالعه توصيفي- تحليلي

زمينه و هدف: كفايت اجتماعي يكي از معيارهاي تعيين كننده در برقراري تعاملات مي باشد. مولفه هاي سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت با عملكرد تحصيلي و كيفيت زندگي دانشجويان ارتباط دارد. از طرفي توانايي سازگاري تحصيلي مي تواند كارآيي و كفايت تحصيلي دانشجويان را افزايش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت و كفايت اجتماعي با نقش ميانجي سازگاري تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مازندران انجام شد. روش ها: اين مطالعه توصيفيتحليلي بر روي 320 نفر از دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال تحصيلي 9998 انجام شد. جمع آوري داده ها با استفاده از روش نمونه گيري طبقه اي انجام شد. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه هاي كفايت اجتماعي فلنر، سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت والكر و سازگاري تحصيلي بيكر و سرياك استفاده شد. روش‌هاي آماري تحليل مسير و ضرايب همبستگي براي تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و همچنين نرم افزار ليزرل انجام گرديد. نتايج:. نتايج حاصل از تحليل مسير نشان داد بين سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت با سازگاري تحصيلي (0/34= szlig; و 4/24= t)، و نيز سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت و كفايت اجتماعي (0/41= szlig; و 5/60= t) و سازگاري تحصيلي با كفايت اجتماعي (0/28= szlig;و 4/38= t) رابطه آماري معني داري وجود داشت (0/01 P). نتيجه گيري: با توجه به نقش سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت در افزايش سازگاري تحصيلي و كفايت اجتماعي، ايجاد باورهاي مثبت در زمينه سلامت و نيز آگاه سازي افراد از آثار آن اهميت مي يابد.