بررسي عملكرد و شاخص‌هاي تحمل به خشكي در كشت خالص و مخلوط ژنوتيپ‌هاي گندم نان تحت تاثير مقادير مختلف نيتروژن

به منظور بررسي اثرات تنش آبي و كود نيتروژن بر عملكرد و شاخص‌هاي تحمل به خشكي در سامانه كشت مخلوط ژنوتيپ هاي گندم نان (Triticum aestivum L.)، آزمايشي به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي و منابع طبيعي داراب در سال زراعي 97-1396 به اجرا درآمد. رژيم رطوبتي در دو سطح مطلوب (بر اساس نياز آبي گياه تا پايان دوره رشدي، آبياري انجام شد.) و تنش آبي (قطع آبياري آخر فصل از مرحله گلدهي به بعد انجام گرديد كه براي اعمال تنش آبي پس از 50 درصد ظهور سنبله ها آبياري تا برداشت قطع گرديد.)، سامانه كشت در چهار سطح شامل كشت خالص (رقم سيروان، خليل و لاين (S-92-19) و كشت مخلوط (رقم سيروان+ رقم خليل+ لاين S-92-19)، فاكتور كود نيتروژن نيز در سه سطح (120،80 و 160 كيلوگرم نيتروژن خالص در هكتار) در اين آزمايش مورداستفاده قرار گرفتند. بر اساس نتايج اين آزمايش، حداكثر مقدار عملكرد دانه در شرايط تأمين رطوبت مطلوب به ميزان 7742.7 كيلوگرم در هكتار در سطوح كودي 120 كيلوگرم در هكتار در كشت مخلوط ژنوتيپ ها به دست آمد. عملكرد دانه در كشت مخلوط ژنوتيپ ها نسبت به كشت خالص هر يك از ارقام خليل، سيروان و لاين S-92-19 به ترتيب 10، 19 و 25 درصد افزايش يافت. همچنين شاخص‌هاي تحمل به خشكي MP، GMP، STI، YSI و YI محاسبه شدند و به‌منظور ادغام شاخص هاي تحمل به خشكي از شاخص انتخاب ژنوتيپ ايده آل (روش SIIG) استفاده شد. بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، مخلوط ژنوتيپ ها متحمل‌ترين سيستم كشت در شرايط تنش شناخته شد.