اثركاربرد سوپرجاذب و محلول‌پاشي آهن و روي بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان و عملكرد ذرت دانه اي (S.C.704) (.Zea mays L)تحت رژيم هاي آبياري

به‌منظور بررسي اثر محلول‌پاشي آهن، روي و كاربرد سوپرجاذب در شرايط تنش كم آبي بر عملكرد دانه و فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان ذرت، آزمايشي به صورت كرت‌هاي دو بار خرد شده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي سال‌هاي زراعي 96-1395 و 97-1396 در مزرعه‌اي واقع در شهرستان شوشتر اجرا شد. عامل اصلي شامل رژيم‌هاي آبياري با سه سطح (آبياري پس از تخليه 30، 40 و 50 درصد ظرفيت زراعي به ترتيب آبياري مطلوب، تنش ملايم و تنش شديد) كه زمان اعمال تنش حدود 60 روز بود، عامل فرعي شامل پليمرسوپرجاذب با دو سطح (شاهد (عدم مصرف سوپرجاذب) و 200 كيلوگرم در هكتار) و عامل فرعي فرعي شامل محلول‌پاشي عناصرريزمغذي با چهار سطح (شاهد (آب معمولي)، محلول‌پاشي آهن، محلول‌پاشي روي و محلول‌پاشي آهن و روي) بود. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد تأثير رژيم آبياري و سوپرجاذب بر عملكرد دانه، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال، آنزيم كاتالاز و سوپراكسيدديسموتاز معني‌دار بود. در شرايط تنش كم آبي عملكرد دانه، تعداد دانه در بلال و آسكوربات پراكسيداز كاهش يافت اما فعاليت آنزيم‌هاي كاتالاز و سوپراكسيدديسموتاز افزايش يافت. از طرفي برهمكنش رژيم آبياري و سوپرجاذب بر عملكرد دانه معني‌دار شد. بيشترين عملكرد دانه (8530.69 كيلوگرم در هكتار) مربوط به تيمار آبياري پس از تخليه 40 درصد ظرفيت زراعي و كاربرد 200 كيلوگرم در هكتار سوپرجاذب بود. همچنين برهمكنش رژيم آبياري و محلول‌پاشي آهن و روي بر عملكرد دانه، سوپراكسيدديسموتاز معني‌دار بود. محلول‌پاشي آهن و روي در شرايط تنش رطوبتي موجب افزايش عملكرد دانه، تعداد دانه در بلال و سوپراكسيدديسموتاز شد. به‌طور كلي با توجه به پايداري چندين ساله سوپرجاذب در خاك مي‌توان بيان نمود كه كاربرد 200 كيلوگرم در هكتار سوپرجاذب و محلول‌پاشي آهن و روي در شرايط رطوبتي تنش ملايم مي‌تواند موجب افزايش عملكرد دانه، اجزاي عملكرد ذرت و در كل بهبود 45 درصدي توليد ذرت شود.