اثر كود گاوي و كم‌آبياري با آب‌شور بر برخي ويژگي‌هاي مورفولوژيكي و بيوشيميايي ساليكورنيا (Salicornia persica Akhani)

شوري اراضي كشاورزي و محدوديت منابع آب شيرين از چالش‌هاي عمده كشاورزي در مناطق خشك و نيمه خشك مي‌باشد كه در سال‌هاي اخير نيز بر شدت آن افزوده شده است. كشاورزي مبتني بر كشت گياهان شورپسند از جمله ساليكورنيا مي‌تواند به عنوان يكي از راهبرد‌هاي كارآمد براي بقاي كشاورزي در مناطق داراي خاك و آب شور مطرح شود. در اين راستا، به منظور بررسي تأثير كم‌آبياري با آب شور و كاربرد كود دامي بر ويژگي‌هاي ساليكورنيا، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در شرايط گلخانه در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي زهك (در استان سيستان و بلوچستان) در سال 1397 به اجرا درآمد. تيمارهاي آبياري مورد بررسي شامل: آبياري كامل با آب شور (SI) به عنوان شاهد، كم آبياري با آب شور در سطح 75 درصد (DSI75) كاهش 25 درصدي نسبت به شاهد و كم‌آبياري با آب شور در سطح 55 درصد (DSI55) كاهش 45 درصدي نسبت به شاهد بودند. همچنين، تيمارهاي كودي نيز در دو سطح كاربرد كود دامي (گاوي) در سطح 10 درصد و بدون كود دامي بودند. نتايج نشان دهنده اختلاف معني‌دار اثر كود دامي، تنش خشكي و برهمكنش آنها بر اكثر صفات مورد بررسي بود. بيشترين مقدار وزن تر و خشك ريشه، پروتئين، رنگيزه‌هاي فتوسنتزي، كربوهيدرات، پرولين و آنزيم گاياكول پراكسيداز در شرايط تنش خشكي بدست آمد، همچنين كاربرد كود دامي باعث افزايش معني‌دار مقدار وزن تر و خشك ريشه، پروتئين، زيست توده و آنزيم كاتالاز شد. به‌طور كلي، كاهش 25 درصدي در مصرف آب شور علاوه بر صرفه‌جويي، منجر به حصول نتايج قابل قبول به ويژه در رنگيزه‌هاي فتوسنتزي و تنظيم كننده‌هاي اسمزي در مقايسه با آبياري كامل شد. همچنين بهره‌گيري از كود دامي نيز به علت افزايش ماده آلي و مواد مغذي خاك موجب بهبود زيست توده گياه تحت تاثير ‌كم‌آبياري‌ها شد.