بررسي و تحليل اشعار «عمادي شهرياري» (غزنوي) از منظر سبك شناسي

قرن ششم در تاريخ ادبيات ايران دورۀ مهمي محسوب ميشود؛ زيرا اين عصر، مصادف با دگرگوني و تغيير سبك شعر فارسي از خراساني به عراقي و پيدايش سبكي موصوف به «سبك بينابين» است. «عمادي شهرياري» از شاعران اواخر قرن ششم هجري است. اين شاعر به طور كلي پيرو سبك خراساني است و اغلب مختصات اين سبك در اشعار او نمود يافته‌است؛ اما نشانه‌هايي از سبك بينابين نيز در سروده‌هايش ديده ميشود. در اين مقاله كه به روش كتابخانه‌اي انجام شده است، ويژگي هاي سبكي اشعار وي، در سه سطح فكري، زباني و ادبي بررسي شده است. نتايج تحقيق نشان ميدهد كه عمادي شهرياري از نظر سبك‌شناسي جزء شعراي پيرو سبك خراساني است ولي در اشعار وي مواردي از ويژگي هاي شعر قرن ششم( بيشتر به لحاظ زباني و فكري) ديده ميشود كه احتمالاً مربوط به تغيير محل سكونت وي از مازندران به عراق باشد.