طراحي و ساخت يك زيست حسگر ولتامتريك در تركيب با روش HPLC براي پايش آفلاتوكسينM1 در شير

سابقه و هدف: آفلاتوكسينM1 به‌عنوان يكي از خطرناك ترين مايكوتوكسين ها از مهم ترين آلوده‌كننده‌هاي شير است. تاكنون روش هاي مختلفي براي شناسايي آفلاتوكسين در شير معرفي‌شده‌ كه شامل كروماتوگرافي، الايزا و رنگ سنجي هستند. با توجه به حساسيت بالاي روش هاي بر پايه حسگرهاي الكتروشيميايي هدف مطالعه حاضر ساخت يك زيست حسگر ولتامتريك دقيق و حساس جهت شناسايي سريع آفلاتوكسينM1 است. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر يك زيست حسگر مبتني بر الكترود مداد گرافيتي اصلاح‌شده با نانو ذرات مغناطيسي و نانو ذرات طلا در تركيب با روش HPLC براي شناسايي آفلاتوكسين M1 ساخته شد. رفتار الكتروشيميايي زيست حسگر در مراحل مختلف ساخت شامل تثبيت نانو ذرات مغناطيسي، نانو ذرات طلا، تثبيت آپتامر و آناليت به كمك تكنيك هاي ولتامتري چرخه اي و طيف سنجي امپدانس الكتروشيميايي بررسي شد. يافته‌ها‌: نتايج نشان داد كه با تثبيت نانو ذرات، پيك جريان و مقاومت انتقال بار به ترتيب افزايش و كاهش مي‌يابند درحالي‌كه با تثبيت آپتامر و آناليت، پيك جريان كاهش و مقاومت انتقال بار در مقايسه با الكترود اصلاح‌نشده افزايش مي يابند. ارزيابي مشخصه هاي عملكردي حاكي از تكرارپذيري (4.6%) و تكثير پذيري مطلوب (8.8%) و همچنين پايداري مناسب (14روز) زيست حسگر داشت. حد تشخيص زيست حسگر (ng/L40) و محدوده درصد ريكاوري براي زيست حسگر و روشHPLC به 93.5-89.6و 105-102 به دست آمد. نتيجه گيري: زيست حسگر پيشنهادي حد تشخيص پايين تر از سطح مجاز مشخص‌شده توسط استاندارد ملي ايران براي شير (100نانوگرم بر ليتر) را ارائه داد. آناليز نمونه هاي شير حاوي آفلاتوكسين M1 با استفاده از زيست حسگر نيز محدوده درصد ريكاوري نزديك در مقايسه با روش HPLC را نشان داد.