تبيين تجربه زندگي با معلوليت جسمي-حركتيِ ناشي از تصادفات ترافيكي: يك مطالعه پديدارشناسي

زمينه و هدف: بخش عمده اي از آسيب هاي نخاعي و معلوليت هاي جسمي-حركتي، ناشي از سوانح ترافيكي است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف شناخت و درك عميق تجارب زيسته معلولينِ تصادفات ترافيكي از زندگي با معلوليت انجام شده است مواد و روش ها: مطالعه حاضر با استفاده از روش شناسي كيفي و رويكرد پديدارشناسي هرمنيوتيك انجام شد. مشاركت كنندگان پژوهش، افراد داراي معلوليت جسمي-حركتيِ ناشي از تصادفات ترافيكي بودند كه با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند و با رويكرد حداكثر تنوع از ميان مراجعين مراكز توانبخشي تحت نظارت اداره بهزيستي استان آذربايجان شرقي انتخاب شدند. داده ها از طريق مصاحبه هاي عميق انفرادي جمع آوري و با استفاده از تحليل درون مايه اي وَن مَنن مشتمل بر رويكردهاي كل نگر، انتخابي و جزء به جزء مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: تجربه مشاركت كنندگان از معلوليت، به صورت مضمون اصلي اسيرِ تقدير آشكار شد كه از سه مضمون اصلي شامل تسليمِ سرنوشت ، زندگي در پشتِ حصار و غرقِ عجز و نياز و چهارده زير مضمون تشكيل شده است. بر اين اساس، مشاركت كنندگان خود را قربانيِ تقدير مي دانستند و زندگي با معلوليت را به مثابه زيستن در پشت حصارهايي از تنهايي، نااميدي، حسرت، ترس از آينده، ترحم و بي ثمري قلمداد مي كردند. نتيجه گيري: معلوليت، زندگي مشاركت كنندگان را با محدوديت هاي جبران ناپذيري مواجه ساخته است؛ به طوري كه آنان به عنوان افرادي وابسته، نيازمند حمايت ديگران و درمانده از بهبود و بازيابي توان از دست رفته، خود را در محبس سرنوشت گرفتار مي دانند؛ لذا حمايت اجتماعي و توانمندسازي اين افراد براي غلبه بر ناتواني مي تواند سلامت روان آن ها را بهبود بخشده و آنان را به زندگي عادي بازگرداند.