تعيين قدرت پيشگويي كنندگي نظريه رفتار برنامه ريزي شده در ميزان مثبت انديشي دانشجويان

زمينه و هدف: يكي از عوامل مؤثر در بهبود وضعيت روانشناختي برخورداري دانشجويان از تفكر مثبت مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسايي عوامل مؤثر در اتخاذ رفتار مثبت انديشي بر اساس نظريه رفتار برنامه ريزي شده در دانشجويان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي تحليلي روي 632 دانشجوي كارشناسي و با روش نمونه گيري چند مرحله اي انجام شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 22 و آماره‌هاي استنباطي (آزمون هاي كاي اسكوئر، همبستگي پيرسون، آناليز واريانس يك طرفه، تي مستقل و رگرسيون خطي) انجام گرديد. يافته‌ها: در اين مطالعه ميانگين ( ± انحراف معيار) مثبت انديشي 20/28 ( ± 3/29) بود. بر اساس نتايج 60 درصد دانشجويان داراي سطح مثبت انديشي بالا، 28 درصد مثبت انديشي متوسط و 2 درصد داراي سطح مثبت انديشي ضعيف بودند. نتايج رگرسيون خطي نشان داد كه سازه هاي نگرش، هنجار ذهني، كنترل رفتاري درك شده، قصد رفتار و رفتار مثبت انديشي در مجموع قادر به پيشگويي 26 درصد واريانس‌ها براي مقياس مثبت انديشي مي ‌باشند و سازه هاي كنترل رفتاري درك شده و نگرش بيشترين تأثير را در پيشگويي ميزان مثبت انديشي افراد داشتند (0/001 P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج بدست آمده نظريه رفتار برنامه ريزي مي تواند به عنوان نظريه مناسبي براي پيشگويي در زمينه مثبت انديشي مورد استفاده قرار گيرد. همچنين با توجه به اينكه سازه هاي كنترل رفتاري درك شده و نگرش بيشترين تاثير را در پيشگويي ميزان مثبت انديشي دانشجويان داشتند، لازم است تا در برنامه هاي آموزشي به اين موارد توجه بيشتري گردد.