بررسي تاثير خصوصيات پشم سنگ در جذب نيكل(II) از محلول‌هاي آبي تعيين ميزان جذب نيكل(II) از محلول هاى آبى با استفاد ه از پسماند پشم سنگ

زمينه و هدف: افزايش غلظت فلزات سنگين سمي در محيط زيست، مخاطراتي را براي سلامتي انسان و موجودات زنده به‌دنبال داشته است. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تأثير خصوصيات پشم‌سنگ در جذب نيكل (II) از محلول‌هاي آبي با استفاده از پسماند پشم‌سنگ مي باشد. مواد و روش ها: ابتدا برخي خصوصيات پسماند پشم‌سنگ مانند pH، هدايت الكتريكي، pHZPC، تركيب شيميايي با استفاده از آناليز هاي پراش اشعه ايكس و فلوئورسانس اشعه ايكس و همچنين ساختار و ريخت شناسي جاذب ها با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) تعيين شد. آزمايشات جذب به صورت ناپيوسته با استفاده از محلول هاي آزمايشگاهي حاوي نيكل انجام گرفت و شرايط بهينه جذب در اثر فاكتورهاي مختلف pH، غلظت اوليه يون هاي فلزي، زمان تماس و مقدار جاذب بر ميزان جذب در سطوح مختلف مورد بررسي قرار گرفت. هم چنين به منظور رسم نمودارهاي هم دما از ايزوترم هاي لانگموير و فروندليچ استفاده شد. يافته ها: بيش ترين ميزان جذب با اختلاف معني داري در ۵=pH و كم ترين مقدار آن در ۳=pH مشاهده شد. ميزان جذب در غلظت ۵ ميلي گرم در ليتر محلول با اختلاف معني داري بيشتر از ساير غلظت ها بود و كم ترين ميزان در غلظت ۱۰۰ ميلي گرم در ليتر مشاهده شد. كم ترين ميزان جذب نيكل با اختلاف معني داري در زمان ۵ دقيقه و بيش ترين كارايي جذب در زمان ۹۰ دقيقه مشاهده شد. درصد جذب پسماند پشم‌سنگ در ۱۰ گرم در ليتر با اختلاف معني داري بيشتر از ديگر مقادير جاذب و كم ترين درصد جذب جاذب در ۱ گرم در ليتر مشاهده شد. برازش هم دماهاي جذب سطحي نشان داد كه جذب نيكل توسط پسماند پشم‌سنگ با مدل فروندليچ مطابقت داشت. نتيجه گيري: پسماند پشم‌سنگ مي تواند قابليت حذف نيكل از پساب هاي صنعتي را داشته باشد.