بررسي اثر عدم قطعيت‌هاي ذاتي و شناختي در منحني‌هاي شكنندگي سيستم قاب خمشي فولادي

هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثر عدم قطعيت‌هاي ذاتي و شناختي مهم بر عملكرد لرزه‌اي قاب‌هاي خمشي فولادي متوسط مي‌باشد. براي انجام اين ارزيابي از تحليل ديناميكي افزايشي تعميم‌يافته استفاده شده‌است. براي مد‌‌ل‌سازي رياضي اثر عدم قطعيت‌هاي ذاتي ركورد‌به‌ركورد زلزله از چهل ركورد متفاوت زلزله در حوزه‌ي دور استفاده شده‌است. براي مدل‌سازي اثر عدم قطعيت‌هاي شناختي مهم نيز، پنج پارامتر مدل‌سازي مصالح مفصل‌هاي پلاستيك المان‌هاي سازه‌اي (براي انجام تحليل‌هاي غير خطي) به‌صورت غير قطعي و با مشخصات آماري مربوط در نظر گرفته شده‌است. سپس بااستفاده از روش‌هاي ساده‌شده و كارامد توليد نمونه‌هاي تصادفي، پنجاه تركيب از اين پنج پارامتر توليد شده‌است و براي هر كدام از آنها (براي هر يك از اين پنجاه مدل) يك دسته منحني تحليل ديناميكي افزايشي استخراج شده‌است. نتايج اين بررسي حاكي از آن است كه پارامترهاي داراي عدم قطعيت شناختي بيشترين تأثير خود را بر منحني شكنندگي متناظر با حالت حدي قابليت استفاده بي‌وقفه (IO)دارند. به عبارت ديگر در دو حالت حدي آستانه‌ي فروريزش (CP) و ناپايداري ديناميكي  (GI)اگر امكان انجام تحليل ديناميكي افزايشي براي تمامي پنجاه نمونه نباشد، منحني شكنندگي مربوط به مدل ميانگين جواب نسبتاً قابل قبولي خواهد داشت؛ اما در مورد حالت حدي IO  اين‌گونه نيست و اثر عدم قطعيت‌هاي شناختي بسيار حائز اهميت مي‌باشد.