برجسته‌سازي زبان‌شناختي با افزودن توازن آوايي، واژگاني و گروهي در متن اسناد رسمي و تأثير آن بر درك مخاطب: رويكرد زبان‌شناسي حقوقي

اسنادي كه در دفاتر اسناد رسمي تنظيم مي‌شوند، پس از امضا قابل‌ انكار نيستند و بايد به‌ طور كامل به وسيله‌ مخاطب درك شوند. هرچه متن به زبان خودكار نزديك‌تر باشد، آسان‌تر درك مي‌شود. به همين دليل است كه متون علمي، بر خلاف متون ادبي، خالي از ابزارهاي زيبايي‌آفريني هستند. براي ساده سازي متن اسناد رسمي در چارچوب زبان‌شناسي حقوقي، پژوهش توصيفي تحليلي حاضر در ‌پي شناسايي و در صورت امكان بازنويسي نمودهاي برجسته‌سازي، به مثابه‌ ويژگي زبان ادب بوده است كه مي‌تواند با دور كردن اين متن ها از زبان خودكار، درك را براي مخاطب دشوار كند. براي شناسايي اين نمود ها و نشان‌ دادن تأثير آن ها بر درك مخاطب، صد نمونه سند رسمي ( پنجاه نمونه از كتاب نمونه‌ اسناد و پنجاه نمونه از اسناد واقعي تنظيم شده در دفتر اسناد رسمي 1479 تهران) بررسي و تحليل شده‌اند. نتايج نشان داد كه برجسته سازي در اين سند ها از راه قاعده افزايي و با ايجاد توازن در (1240) مورد تكرار در سطوح آوايي، واژگاني و گروهي، در واژه هاي عربي و حقوقي صورت گرفته‌ است. حذف توازن‌ و بازنويسي در درصد قابل توجّهي از نمونه ها (65.03%)، ممكن بوده و اين جايگزيني ها باعث افزايش معنادار (40) درصدي در ميزان درك صد نفر از مراجعه‌كنندگان به دفتر اسناد رسمي شده ‌است.