ارائه مدلي براي پاسخگوبودن مدارس عادي به كودكان اوتيسم بر پايه رفتارشناسي

در پژوهش حاضر با بررسي و شناخت دقيق رفتارهاي كودكان مبتلا به اوتيسم و واكنش‌هاي آنان به عناصر كالبدي آموزشي براي تعيين چارچوب‌هاي لازم مراكز آموزشي اين كودكان، با تكيه بر نظر كارشناسي درمانگران فعال در اين زمينه، به نحوي كه بتوانند به اكثر موارد اختلال تعميم داده شوند، الگويي براي پاسخگوبودن مدارس عادي براي كودكان اوتيستيك طراحي شد. نتايج پژوهش ميداني حداقل تغييرات لازم به منظور استفاده از مراكز آموزشي كودكان عادي براي كودكان داراي اختلالات اوتيسم را ارائه مي‌دهد. روش پژوهش توصيفي پيمايشي است. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه محقق‌ساخته با تكيه بر نظر كارشناسي درمانگران فعال در زمينه اوتيسم بود. جامعه آماري روان‌شناسان و درمانگران فعال كشور در رابطه با كودكان اوتيسم بودند كه گروهي مجازي شامل 1064 نفر را تشكيل مي‌دادند. بر اساس فرمول كوكران  حداقل 118 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. براي تعيين پايايي، در ابتدا آلفاي كرونباخ پرسشنامه بررسي شد؛ سپس، پاسخ‌هاي درمانگران با استفاده از آناليز آماري كاي‌اسكوئر تحليل شد. نتايج آزمون كاي اسكوئر همه گويه‌‌ها بنا بر نظر روان‌شناسان نشان‌دهنده اين بود كه عبارات بيان‌شده و مورد استفاده در طراحي بر بهبود آموزش و درمان كودكان اوتيسم تأثيرگذار است. در نهايت، با توجه به نتايج پژوهش الگويي مناسب براي كلاس‌هاي آموزشي كودكان داراي اختلالات اوتيسم ارائه شد.