تاثيرآموزش زيست شناسي مبتني بر رويكرد سازنده‌گرايي بر خودكارآمدي و انگيزه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان

يكي از دلايل وجود استرس و عدم موفقيت دانش‌آموزان، خودكارآمدي پايين و نداشتن انگيزه پيشرفت است. بر اين اساس، هدف مطالعه حاضر بررسي تأثير آموزش زيست‌شناسي مبتني بر رويكرد سازنده‌گرايي برخودكارآمدي و انگيزه پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان بود. روش پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‌آموزان پسر سال دوم رشته تجربي دبيرستان شهرستان سلماس (432 نفر) در سال تحصيلي 97ـ96 بود. نمونه‌گيري به روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انجام گرفت. به اين ترتيب، از ميان 10 دبيرستان‌ شهرستان سلماس، ابتدا يك دبيرستان به صورت تصادفي ساده انتخاب شد. سپس، از بين كلاس‌هاي دوم تجربي اين دبيرستان، دو كلاس دوم تجربي ( هركلاس 26 نفر)، انتخاب و در مرحله بعدي به روش كاملاً تصادفي درگروه‌هاي آزمايش و كنترل قرار گرفتند. هر دو كلاس به آزمون‌هاي خودكارآمدي شرر، و انگيزه پيشرفت تحصيلي هرمنس پاسخ دادند. گروه آزمايش تدريس مبتني بر رويكرد سازنده‌گرايي و گروه كنترل تدريس سنتي را به مدت 16 جلسه 90 دقيقه‌اي تجربه كردند. پس از اتمام جلسات آموزش، آزمون‌ها مجدداً براي هر دو گروه اجرا شد. داده‌هاي حاصل با آزمون آماري كوواريانس تحليل شد. يافته‌ها نشان داد تدريس با رويكرد سازنده‌گرايي موجب افزايش معناداري در خودكارآمدي و انگيزه پيشرفت تحصيلي گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شده است (0.05 P). بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه تدريس با رويكرد سازنده‌گرايي، خودكارآمدي و انگيزه پيشرفت دانش‌آموزان را افزايش مي‌دهد. با توجه به نتيجه پژوهش، به دبيران زيست‌شناسي توصيه مي‌شود از رويكرد سازنده‌گرايي در فرايند تدريس درس زيست‌شناسي استفاده كنند.