تأثير 8 هفته تمرين استقامتي بر محتواي پروتئين‌هاي S6K1 و 4EBP1 در بطن چپ قلب موش‌هاي صحرايي ديابتي شده از طريق القاء استرپتوزوتوسين و نيكوتين‌آميد

مقدمه: هيپرتروفي فيزيولوژيك قلبي وابسته به مسيرهاي سلولي و پروتئين‌هاي مهم مانند پروتئين ريبوزومي S6 كيناز بتا1 (S6K1) و عامل شروع‌كننده ترجمه يوكاريوتي 4E متصل به پروتئين1 (4EBP1) مي‌باشد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير 8 هفته تمرين استقامتي بر پروتئين‌هاي S6K1 و 4EBP1 در بطن چپ قلب موش‌هاي صحرايي ديابتي شده از طريق القاء استرپتوزوتوسين و نيكوتين‌آميد مي‌باشد. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، 12 سر موش صحرايي نر 2 ماهه از نژاد اسپراگوداولي با ميانگين وزني 20 ±270 گرم انتخاب و پس از ديابتي‌شدن از طريق القاء استرپتوزوتوسين و نيكوتين‌آميد به روش تصادفي به 2 گروه، تمرين ديابتي و كنترل ديابتي (هر گروه 6 سر) تقسيم شدند. گروه تمرين 4 روز در هفته به مدت 8 هفته تمرين استقامتي را مطابق با برنامه تمريني انجام دادند؛ در حاليكه گروه كنترل هيچ‌گونه برنامه تمريني نداشتند. هم‌چنين موش‌هاي صحرايي هيچ‌گونه درماني با انسولين را در طول دوره پژوهش نداشتند. محتواي پروتئين‌ها با استفاده از روش وسترن‌بلات اندازه‌گيري شد. براي تجزيه‌ و تحليل داده‌ها از آزمون تيمستقل و نرم‌افزارversion 16 SPSS استفاده شد. نتايج: هشت هفته تمرين استقامتي منجر به افزايش معني‌دار در محتواي پروتئين S6K1شد (0/001P=)؛ هم‌چنين افزايش معني‌داري در محتواي پروتئين 4EBP1 در گروه‌ تمرين استقامتي نسبت به كنترل مشاهده شد (0/0001P=). نتيجه‌گيري: هشت هفته تمرين استقامتي منجر به افزايش معني‌دار پروتئين‌هاي S6K1 و 4EBP1 در قلب آزمودني‌هاي ديابتي شد؛ بنابراين، احتمالاً فعال‌شدن اين پروتئين‌ها مي‌تواند فرآيند سنتز پروتئين و هيپرتروفي قلبي را تنظيم كند.