بررسي‌هاي كاني‌شناسي، دگرساني و ميانبارهاي سيال رخداد كانه‌زايي ييلاق قره‌چي، شمال غرب اهر، شمال غرب ايران

نشانه معدني ييلاق قره چي به عنوان بخشي از كمربند فلززايي ارسباران در 25 كيلومتري شمال غرب اهر، استان آذربايجان شرقي، شمال غرب ايران واقع است. سنگ هاي درونگير اين نشانه شامل توده هاي نفوذي مركب با تركيب سنگ شناسي گرانيت، كوارتز مونزونيت، گرانوديوريت و ديوريت به سن اليگوسن و اليگوميوسن هستند. پهنه هاي دگرساني در اين منطقه به طور عمده شامل پتاسيمي، فيليك، آرژيليك، پروپيليتيك، سيليسي و كربناتي هستند. كانه زايي بيشتر به صورت هاي پراكنده، رگه رگچه اي متقاطع و جانشيني در دو مرحله جداگانه درونزاد و برونزاد رخ داده است. پيريت كاني سولفيدي عمده درونزاد است كه با كاني هاي مگنتيت، كالكوپيريت، موليبدنيت، اسفالريت و گالن همراهي مي شود. مهمترين كاني هاي برونزاد در اين منطقه شامل هماتيت، گوتيت، ليمونيت، بورنيت، كالكوسيت، كووليت و مالاكيت هستند كه مجموعه كاني هاي درونزاد را همراهي مي كنند. در بررسي ها پنج نوع ميانبار سيال تك فاز مايع (L)، تك فاز بخار (V)، دو فازي غني از مايع (L+V)، دو فازي غني از بخار (V+L) و چند فازي جامد (L+V+S) در رگه رگچه هاي كوارتز سولفيدي همراه با دگرساني هاي پتاسيمي، فيليك و آرژيليك، شناسايي شدند. دماي همگن شدگي ميانبارهاي سيال مورد بررسي در گستره 190 تا 530 درجه سانتي گراد تغيير مي كند و ذوب آخرين بلور يخ در ميانبارهاي سيال دو فازي و ذوب هاليت در ميانبارهاي سيال چند فازي نشان دهنده شوري 0.4 تا 59.7 درصد وزني معادل نمك طعام است. بر اساس نتايج ريزدماسنجي ميانبارهاي سيال، جوشش دوره اي و رقيق شدگي توسط آب هاي زيرزميني با خاستگاه جوي سازوكار اصلي در گسترش و تكامل اين نشانه محسوب مي شود. ويژگي ها و الگوي منطقه بندي دگرساني، كانه زايي و ميانبارهاي سيال نشان مي دهد كه نشانه معدني ييلاق قره چي داراي بيشترين شباهت با ذخاير مس پورفيري و رگه هاي چندفلزي وابسته به آن است.