مدل ارتقاء ارزيابي آموزش پرستاري در دانشگاههاي آزاد اسلامي: گراندد تئوري

سابقه و هدف: آموزش پرستاري در ايران اگر چه از رشد و روند مثبتي برخوردار است، ولي با چالش هايي مواجه است كه وجود اين چالش ها اهميت توجه به ارزيابي را بيشتر مي كند. مطالعه حاضر با هدف ارائه مدلي براي ارتقاء ارزيابي آموزش پرستاري در واحدهاي مجري رشته پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي انجام گرفت. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه كيفي به شيوه داده بنياد بود. مشاركت كنندگان بر اساس اصل اشباع نظري به صورت نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. روش گردآوري داده ها مصاحبه نيمه ساختار يافته بود. داده ها با استفاده از كدگذاري سه مرحله اي و روش مقايسه اي استراوس و كوربين تحليل شد. يافته ها: ابعاد مدل ارتقاء ارزيابي آموزش پرستاري در دانشگاه آزاد اسلامي در 6 بعد، شامل پديده مركزي ، شرايط علّي ، شرايط زمينه اي ، راهبردها ، عوامل مداخله گر و پيامدها شناسايي شدند كه ابزار و شيوه هاي ارزيابي جزء پديده مركزي بودند. اعضاي هيئت علمي، امكانات آموزشي، شرايط دانشجويان و ساختار سازماني دانشگاه شرايط علّي بودند. نظام آموزشي، بسترهاي حقوقي و بازار كار به عنوان شرايط زمينه اي ارتقاء ارزيابي محسوب شدند. عوامل مداخله گر شامل نگرش سازماني به ارزيابي و انگيزش سازماني بودند. راهبردها، دربرگيرنده مديريت توسعه منابع انساني و به كارگيري الگوهاي موفق ارزيابي بود و پيامد پژوهش، ارتقاء آموزش پرستاري بود. نتيجه گيري: الزامات بي شماري براي اثربخشي ارزيابي پرستار وجود دارد. فراهم آوردن اين شرايط مي تواند اثربخشي ارزيابي فعلي توسط سياست گذاران پرستاري را بهبود بخشد.