بررسي ايمني همورال و سلولي پروتئين نوتركيب اتوليزين استافيلوكوكوس اورئوس در مدل موشي

سابقه و هدف: استافيلوكوكوس اورئوس كوكسي گرم مثبت و پاتوژن فرصت طلب است. با توجه به گسترش مقاومت اين باكتري در برابر آنتي بيوتيك ها، يكي از مهم ترين راه هاي پيشگيري، استفاده از واكسن است. در اين بين، پروتئين اتوليزين به عنوان يكي از مولكول هاي چسبندگي باكتري نقش مهمي در اتصال به سلول هاي ميزبان و تقسيم سلولي دارد. در مطالعه حاضر نقش پروتئين اتوليزين به عنوان كانديداي واكسن مورد بررسي قرار گرفت. روش بررسي: بعد از توليد پروتئين نوتركيب اتوليزين، 20ميكروگرم RAutolysin فرموله شده با ادجوانت هاي آلوم و مونتانايد ISA266 سه بار با فواصل دو هفته اي در موش هاي Balb/cبه صورت زير جلدي تزريق شد. با استفاده از روش الايزاي غير مستقيم تيتر آنتي بادي توتال، ايزوتايپ هاي IgG1، IgG2 و سايتوكاين هاي IL4 و IFN -yاندازه گيري شد. موش هاي آزمايشي با دوز cfu108 × 5 مورد چالش باكتريايي قرار گرفتند، سپس تعداد باكتري ها در ارگان هاي داخلي تعيين شد. يافته ها: ايزوتايپ آنتي بادي هاي IgG1وIgG2a در موش هاي واكسينه شده در مقايسه با گروه كنترل، افزايش معني داري داشتند. همچنين سايتوكين هاي IFN -y و IL4تفاوت معني داري در گروه هاي مختلف واكسينه شده در مقايسه با گروه كنترل نشان دادند. ميزان باكتري در اندام هاي داخلي موش هاي واكسينه شده 1000 بار كمتر از گروه هاي كنترل بود. در نهايت بقاي موش هاي ايمن پس از چالش در مقايسه با گروه كنترل افزايش يافته بود. نتيجه گيري: نتايج به دست آمده نشان دهنده نقش اتوليزين به عنوان كانديداي مناسب واكسن عليه عفونت استافيلوكوكي است.