طراحي و اثربخشي برنامه پشتيباني از راه دور بر مشكلات بروني‌سازي شده و توجه كودكان مبتلا به بيش‌فعالي و نقص‌توجه

هدف از پژوهش حاضر، طراحي برنامه پشتيباني از راه از طريق والدين ويژه كودكان مبتلا به بيش فعالي/نقص‌توجه دور در دوره شيوع كوويد19 و اثربخشي آن بر مشكلات بروني سازي شده و توجه و تمركز اين كودكان بود. روش تحقيق، آميخته بود. مرحله اول پژوهش، به روش نظريه داده‌بنيادصورت گرفت. با 13 متخصص كه به روش هدفمند انتخاب شدند، مصاحبه انجام شد. طبق كدگذاري نظري، برنامه پشتيباني از راه دور شامل هشت محور بود. مرحله دوم پژوهش، با روش شبه آزمايشي گروه هاي ناهمسان با پيش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. جامعه آماري اين مرحله از پژوهش، مدارس دوره ابتدايي پسرانه منطقه 1 تهران بود. دو مدرسه با روش در دسترس انتخاب شدند و 18 دانش آموز پسر در گروه هاي آزمايش و كنترل جاي گرفتند. برنامه مداخله اي در طي 12 هفته ارائه شد. ابزار سنجش شامل پرسشنامه نشانه هاي مرضي كودكان (CSI4) و سياهه رفتاري كودك آخنباخ و رسكولار (CBCL) بود. داده هاي با استفاده از تحليل كوواريانس تك‌متغيره و چندمتغيره بررسي شد. يافته هاي نشان داد كه اجراي برنامه پشتيباني از راه دور، بر بهبود تمركز و توجه كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي/ نقص‌توجه اثر معنادار نداشته؛ اما اين برنامه بر كاهش مشكلات بروني سازي شده كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي/نقص‌توجه اثر مثبت داشته است (0.01≥P). اجراي برنامه هاي پشتيباني از راه دور و تداوم ارتباط با كودكان مبتلا به اختلال بيش‌فعالي/ نقص‌توجه و والدين آن‌ها، مي تواند جايگزين مناسبي براي برنامه هاي درماني باشد و از بروز مشكلات بروني سازي شده در اين كودكان جلوگيري نمايد.