ارزيابي تحليلي روش‌هاي محاسبه صحت اطلاعات مكاني داوطلبانه براي شبكه معابر درون شهري

انجام مطالعات و برنامه ريزي هاي شهري يكي از ضرورياتي است كه با گسترش شهرها و جمعيت مناطق شهري لازم است به آن پرداخته شود. در ميان داده هاي موردنياز جهت انجام چنين مطالعاتي، شبكه عوارض خطي شهري نظير شبكه معابر داراي اهميت ويژه اي است. ويژگي هاي برجسته داده هاي مكاني داوطلبانه1 نظير پوشش جامع و بروز بودن آن باعث مي گردد مجموعه داده داوطلبانه به‌عنوان مجموعه داده مناسب براي انجام مطالعات شناسايي گردد ولي با توجه به كيفيت ناهمگون اين مجموعه داده لازم است ابتدا پارامترهاي كيفيت آن ارزيابي و كيفيت مجموعه داده تائيد گردد. ازاين‌رو در اين مقاله با توجه به لزوم ارزيابي پارامترهاي كيفيت براي داده هاي مكاني داوطلبانه و اهميت بسيار بالاي معيار صحت داده هاي مكاني و عدم وجود مطالعه جامع با هدف مقايسه معيارهاي ارزيابي در مطالعات پيشين، لازم به نظر رسيد كه مطالعه جامعي بر روش هاي ارزيابي صحت مكاني انجام شود تا امكان بررسي نقاط قوت و چالش هاي موجود هر روش مشخص گردد.  تحليل هاي انجام شده بر معيارهاي ارزيابي صحت مكاني عارضه مبنا، نامناسب بودن معيار فاصله ميانگين در عدم تمايز ميان صحت مكاني عوارض در حالات خاص و مزيت فاصله هاسدورف نسبت به فاصله حريم افزايشي با سرعت پردازش بالاتر را نتيجه داد. براساس اين معيار صحت مكاني مجموعه داده داوطلبانه شهر تهران در مناطق 11 تا 14 تهران به ميزان 5.2 متر ارزيابي شد كه حاكي از صحت مكاني مطلوب داده هاي داوطلبانه اين مناطق است. همچنين در دسته دوم روش هاي ارزيابي به سبب وجود همبستگي زياد (0.87) پارامتر كامل بودن و صحت مكاني، توصيه اين مطالعه ارزيابي كامل بودن دو مجموعه داده داوطلبانه و رسمي نسبت به هم، به منظور جلوگيري از بروز خطاهاي احتمالي است. در اين گروه از روش ها، معيار فاصله حريم به واسطه تاثير ناپذيري از حالات خاص به عنوان روش مناسب انتخاب و صحت مكاني مجموعه داده داوطلبانه شهر تهران با شعاع حريم 5 متر، 0.781 ارزيابي شد.