ارزيابي تاثير حمل‌ونقل بار درون‌شهري بر شاخص‌هاي حمل و نقل پايدار (مطالعه موردي: شهر اهواز)

امروزه ايجاد زيرساخت هاي توسعه پايدار در همه ابعاد مديريت شهري از اهميت ويژه اي برخوردار است. حمل‌ونقل كالا به‌صورت مستقيم با زندگي شهروندان در ارتباط است، بنابراين سياست گذاري و برنامه ريزي در اين حوزه مي بايست بر پايه توسعه پايدار صورت گيرد. بار درون‌شهري از منظر توسعه پايدار دربردارنده ابعاد مختلفي از تأثيرات بر زندگي شهروندان است كه سه شاخص اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي از جنبه هاي اصلي آن است. در اين پژوهش، ابتدا زيرشاخص هاي تشكيل دهنده فرمول توسعه پايدار از طريق توزيع پرسشنامه ميان كارشناسان و وزن دهي و 4 استراتژي اثرگذار، انتخاب گرديد. سپس اين استراتژي ها از طريق پرسشنامه از رانندگان مورد سوال قرار گرفت و رفتار رانندگان پس از اجراي هر سياست پيش بيني شد. به‌منظور بررسي اثربخشي همزمان سياست ها، از تركيب 4 استراتژي پيشنهادي، 16 سناريو در شبكه اعمال و تغييرات شاخص توسعه پايدار نسبت به وضع موجود مقايسه گرديد.  همچنين ضرايب مدل توسعه پايدار با در نظرگيري هم‌زمان منافع بخش خصوصي، دولتي و شهروندان كاليبره گرديد تا به‌عنوان ملاك تصميم‌گيري جهت پياده‌سازي سياست‌هاي مديريتي حمل كالا ، قرار گيرد. نتايج نشان مي دهد اجراي استراتژي ساخت 4 بارانداز در 4 گوشه هسته مركزي شهر بهترين استراتژي تكي محسوب مي شود. همچنين با تحليل نتايج پرسشنامه به روش AHP ، وزن هر يك از شاخص ها وزير شاخص ها مشخص و مقادير ضرايب مدل كاليبره گرديد. نتايج تحليل پرسشنامه حاكي از آن است كه در بين سه شاخص مطرح‌شده، شاخص زيست محيطي داراي بيشترين اهميت است و هم‌چنين در بخش زيست‌محيطي زيرشاخص توليد گازهاي گلخانه اي، در بخش اقتصادي زيرشاخص زمان سفر اضافه‌شده و در بخش اجتماعي تصادفات داراي بيشترين اهميت بوده اند.