كاني شناسي، ژئوشيمي و تعيين خاستگاه گنايس‌هاي نئوپروتروزوئيك قوشچي ( شمال اروميه)

گنايس هاي قوشچي در شمال اروميه، بخشي از مجموعه ماگمايي – دگرگوني شمال باختر پهنه سنندج – سيرجان محسوب مي گردد. اين سنگ ها به همراه آمفيبوليت و شيست ها پي سنگ پركامبرين منطقه را تشكيل مي دهند، داراي بافت ليپيدوگرانوبلاستيك، چشمي، پورفيروبلاستيك و ميرمكيتي بوده و شامل مجموعه كانيايي كوارتز+ فلدسپار هاي قليايي (ميكروكلين و ارتوز پرتيتي)+ پلاژيوكلاز+ بيوتيت± پيروكسن± مسكوويت± آمفيبول± اپيدوت+ زيركن و اكسيدهاي آهن هستند. براي شناخت خاستگاه آذرين (ارتو) و يا رسوبي (پارا) بودن اين گنايس ها از شواهد صحرايي، سنگ شناختي و ژئوشيميايي استفاده گرديده است. همه شواهد دلالت بر وجود خاستگاه اوليه آذرين (ارتو) براي گنايس هاي مورد مطالعه است. در واقع سنگ مادر اين گنايس ها، سنگ هايي با بافت پورفيري بوده كه ماهيت گرانيتي تا مونزونيتي با سرشت آهكي – قليايي و پرآلومينوس تا متاآلومينوس داشته اند. مي توان استنباط كرد كه پروتوليت اين سنگ ها متعلق به سري هاي كالك آلكالن حاشيه فعال قاره اي يا كمان آتشفشاني (VAG)بوده كه در اواخر نئوپروتروزوييك تشكيل شده اند. رخدادهاي زمين‌ساختي بعدي سبب دگرگوني آنها به گنايس شده است.