مباني و مؤلفه‌هاي رفتار آوايي در سازمان‌هاي آموزشي با نگرشي بر آموزه‌هاي نهج‌البلاغه

هدف از پژوهش حاضر، شناسايي مباني و مؤلفه‌هاي اثرگذار بر بروز رفتار آوايي از ديدگاه امام علي (ع) درقالب يك پژوهش كيفي از نوع تحليل مضمون بوده است. چرا كه رفتار آوا به‌معناي بيان ديدگاه‌هاي مغاير با وضع موجود و مشاركت در فرايند تصميم‌گيري‌ها، در دستيابي به اهداف سازماني و بالندگي سازمان‌هاي آموزشي نقش مهمي ايفا مي‌كند. بدين منظور پس از بررسي ادبيات نظريه رفتار آوايي، ابتدا مؤلفه‌هاي بروز رفتار آوا شناسايي شد، سپس با روش تحليل مضموني ازطريق نمونه‌گيري هدفمند، گفتارهاي امام علي (ع) در نهج‌البلاغه، در شبكه‌اي از مفاهيم ترسيم شد و مضامين مهم‌تر در جايگاه مركزي قرار گرفت و ساير مضامين، پيرامون اين مضامين اصلي سازمان يافت. براساس يافته‌ها، باور به محوريت الهي، نيك‌سرشتي انسان، آزادمنشي انسان و نيز باور به حيات اخروي در زمره مهم‌ترين مباني اسلامي اثرگذار در اين رويكرد شناسايي شد و خوانش اسلامي اين نظريه را از رهيافت‌هاي فردگرايانه غربي، متمايز كرد. دراين‌راستا بر سبك رفتار مشاركتي اسلامي با مؤلفه‌هاي تقويت همدلي، مسئوليت‌پذيري، نظارت اجتماعي و انصاف‌ورزي نيز تأكيد شد. از اين رهگذر، تشويق كاركنان در سازمان‌هاي آموزشي به تبادل نظر با مديران و ايجاد فضايي براي طرح و اشتراك‌گذاري ايده‌ها و تعديل نظرات بدون هرگونه تبعات منفي، امري بايسته محسوب مي‌شود.