تحليل مباني فلسفي مولفه هاي برنامه درسي معنوي در دوره ابتدايي و متوسطه

هدف پژوهش حاضر، تحليل و تبيين مباني فلسفي مؤلفه هاي برنامه درسي معنوي در دوره ابتدايي و متوسطه و تحليل آن براساس نظرات اساتيد حوزه برنامه درسي معنوي انجام شده است. روش اين پژوهش كيفي، از نوع پديدارشناسي است. شركت كنندگان در پژوهش شامل ده نفر از اساتيد حوزه برنامه درسي معنوي بودند كه به‌صورت هدفمند انتخاب شده‌اند. براي گردآوري اطلاعات از مصاحبه نيمه ساختاريافته استفاده شد و داده‌هاي به‌دست آمده بااستفاده از روش مقوله بندي و كدگذاري موضوعي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه برنامه درسي معنوي در دوره ابتدايي و متوسطه با تأكيد بر زواياي معرفت شناسي، هستي شناسي و ارزش شناسي شامل هفت بعد اصلي اخلاق، اعتقاد به ماوراءالطبيعه، تعقل گرايي، زيباشناسي، انسان‌گرايي، طبيعت دوستي و كل‌نگري و 40 مؤلفه در زمينه برنامه درسي معنوي است. يافته ها نشان داد كه گنجاندن معنويت در قالب برنامه هاي درسي مراكز آموزشي به همراه تعامل اين مراكز با ساير نهادهاي اجتماعي شرايط لازم را براي پرورش اخلاقي و عقلاني متربيان فراهم مي سازد.