اثرات تكنيك‌هاي بي‌هوشي بر شاخص‌هاي آنتي‌اكسيدان و اكسيدان بعد از جراحي هرني اينگوينال در بيماران سالمند

اهداف: تأثير روش‌ها و داروهاي بيهوشي بر سيستم‌ها و ارگان‌هاي مختلف بدن، به‌ويژه سيستم ايمني در بيماران سالمند تحت عمل جراحي، همواره مورد توجه محققين بوده است. در اين مطالعه اثرات ناشي از بيهوشي عمومي با داروي ايزوفلوران و بي‌حسي نخاعي با ليدوكائين بر شاخصه‌هاي اكسيداني و آنتي‌اكسيداني بررسي شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور با طراح موازي روي بيماران سالمند مراجعه‌كننده به بخش جراحي طي سال‌هاي 1398-1399 انجام گرفت. بيماران شركت‌كننده به صورت كاملاً تصادفي به دو گروه 35‌نفره تقسيم شدند. در يك گروه براي بيهوشي از گاز بيهوش‌كننده ايزوفلوران و در گروه ديگر براي بيهوشي از بي‌حسي نخاعي با ليدوكائين استفاده شد. جمع‌آوري نمونه در اين مطالعه در دو مرحله يك روز قبل (نمونه كنترل) و يك روز بعد از عمل جراحي (نمونه آزمايش) صورت گرفت. در اين مطالعه همچنين شاخص‌هاي AGEs ،‌AOPP ،‌MDA ،‌Ox LDL ،‌FRAP، گلوتاتيون پراكسيداز، سوپراكسيد ديسموتاز و كاتالاز به عنوان شاخص‌هاي سيستم ايمني طي قبل و بعد از انجام بيهوشي يا بي‌حسي نخاعي و توسط روش‌هاي استاندارد اندازه‌گيري شد. در اين مطالعه از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 20 براي تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف‌معيار سني بيماران در گروه ليدوكائين (8/31 ±‌69/94) و ايزوفلوران (4/98 ±70/23) اختلاف معناداري با يكديگر نداشت (0/81=P). در اين مطالعه، شاخص‌هاي Advanced Glycation End Products ،‌Malonaldehyde ،‌Oxidized LDL Ferric Reducing Ability of Plasma ،‌Catalase ،‌Glutathione Peroxidase و Superoxide Dismutase در بيماران تحت بيهوشي با ايزوفلوران، اختلاف معنا‌داري بين قبل و بعد از عمل داشتند. در خصوص بيماران بيهوش شده با ليدوكائين، اين تفاوت در خصوص شاخص‌هاي Malonaldehyde ،‌Oxidized LDL ،‌Catalase و Superoxide Dismutase مشاهده شد. نتيجه گيري: با توجه به تأثيرات مشاهده‌شده گاز بيهوشي ايزوفلورن روي شاخص‌هاي اكسيداني و آنتي‌اكسيداني در بيماران سالمند، پيشنهاد مي‌شود كه به اين دارو در انتخاب روش و داروي بيهوشي براي سالمندان تحت عمل جراحي توجه شود.