مقايسه بروز خارش پس از بي‌حسي نخاعي به‌دنبال تزريق اينتراتكال فنتانيل با سوفنتانيل در سزارين

مقدمه: مخدرهاي داخل نخاعي در تركيب با بي‌حس‌كننده‌هاي موضعي به‌طور شايعي براي القاء بي‌دردي و بيهوشي در طي عمل جراحي سزارين مورد استفاده قرار مي‌گيرند. مخدرهاي محلول در چربي مانند فنتانيل و سوفنتانيل، از جمله پركاربردترين مخدرهاي داخل نخاعي مورد استفاده هستند. خارش از عوارض شايع مخدرها است، لذا مطالعه‌ حاضر با هدف مقايسه‌ فراواني و شدت خارش به‌دنبال تجويز داخل نخاعي فنتانيل يا سوفنتانيل همراه با بوپي‌واكائين در جراحي سزارين غيراورژانس انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني دو‌سوكور در سال 1398 بر روي 50 زن باردار كانديد جراحي سزارين غيراورژانس مراجعه‌كننده به بيمارستان شهيد مصطفي خميني (ره) تهران انجام شد. افراد به‌طور تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. يك گروه 25 ميكروگرم فنتانيل و گروه ديگر 2.5 ميكروگرم سوفنتانيل در همراهي با 12.5 ميلي‌گرم بوپي‌واكائين هايپرباريك 0.5% دريافت كردند. پس از عمل جراحي، اطلاعات مربوط به سن، شاخص توده بدني، مدت زمان جراحي و خارش مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي آماري تي مستقل و كاي اسكوئر انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: بين دو گروه از نظر سن (0.428=p)، شاخص توده‌بدني (0.339=p) و مدت زمان جراحي (0.296=p) تفاوت آماري معني‌داري وجود نداشت. فراواني خارش در گروه فنتانيل 68% و در گروه سوفنتانيل 88% بود كه اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار نبود (0.088=p). شدت خارش (0.361=p) و استفاده از داروي ضدخارش (0.333=p) نيز بين دو گروه تفاوت آماري معني‌داري را نشان نداد. نتيجه گيري: خارش از عوارض شايع استفاده از مخدرهاي داخل نخاعي فنتانيل و سوفنتانيل مي‌باشد. شواهدي به نفع شيوع بيشتر خارش در گروه سوفنتانيل نسبت به گروه فنتانيل يافت نشد.