پيش‌بيني اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي در دانش‌آموزان نوجوان بر اساس افسردگي و شخصيت خودشيفته با در نظر گرفتن نقش ميانجيگري خودافشايي

هدف اين پژوهش پيش‌بيني اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي در دانش‌آموزان نوجوانان بر اساس افسردگي و شخصيت خودشيفته با در نظر گرفتن نقش ميانجي‌گر خودافشايي بود. روش پژوهش، توصيفي و از نمونه طرح‌هاي همبستگي و جامعه آماري شامل تمامي دانش‌آموزان نوجوان دختر و پسر دوره دوم دبيرستان شهر تهران در سال تحصيلي 98-1397 بود كه از بين آن‌ها با استفاده از روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي ۳۰۰ دانش‌آموز نوجوان انتخاب شدند. داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي گرايش و ميزان استفاده از شبكه‌هاي اجتماعي (Momeni and Taghilo, 2016)، افسردگي بك (Beck Depression Inventory, 1978)، شخصيت خودشيفته (Raskin Terry, 1988) و خودافشايي مجازي (Chelon, 1978) جمع‌آوري و با روش تحليل رگرسيون چندمتغيره در نرم‌افزار آماري SPSS20 تحليل شدند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه تأثير معناداري بين افسردگي، شخصيت خودشيفته و خودافشايي با اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي وجود دارد (0.01=p). همچنين مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار بوده و نتايج از نقش ميانجيگري خودافشاگري در تأثير شخصيت خودشيفته و خودافشايي و اعتياد به شبكه‌هاي اجتماعي حمايت مي‌كند.