تأثير كمال‌گرايي معنوي/مذهبي بر شاخص‌هاي سلامت رواني و ابعاد كمال‌گرايي غيرمعنوي/غيرمذهبي

پژوهش حاضر با دو هدف انجام شد: سنجش تأثير كمال‌گرايي معنوي/مذهبي بر شاخص‌هاي سلامت رواني و تأثير كمال‌گرايي معنوي/مذهبي بر ابعاد كمال‌گرايي غيرمعنوي/غيرمذهبي. جامعۀ آماري پژوهش شامل جمعيت عمومي شهر تهران بود. از ميان اين جامعه، 370 نفر (148 مرد، 159 زن) به‌صورت داوطلب در دسترس در اين پژوهش شركت كردند. از شركت‌كنندگان خواسته شد مقياس‌هاي كمال‌گرايي معنوي/مذهبي (SRPS; Besharat 2018)، سلامت رواني (MHI28; Veit Ware 1983)، عواطف مثبت و منفي (PANAS; Watson et al. 1988) و كمال‌گرايي چندبعدي تهران (TMPS; Besharat 2007) را تكميل كنند. نتايج نشان داد كه كمال‌گرايي معنوي/مذهبي بر بهزيستي روان‌شناختي، عواطف مثبت و كمال‌گرايي خودمحور تأثير مثبت معنادار و بر درماندگي روان‌شناختي، عواطف منفي و كمال‌گرايي جامعه‌محور تأثير منفي معنادار دارد (0.001 p). نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه كمال‌گرايي معنوي/مذهبي در كل 70درصد واريانس مربوط به متغيرهاي پژوهش را تبيين مي‌كند كه بيشترين سهم مربوط به بهزيستي روان‌شناختي بود. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، مي‌توان كمال‌گرايي معنوي/مذهبي را يكي از تعيين‌كننده‌هاي سلامت رواني دانست. يافته‌هاي پژوهش، همچنين وجود بعد جديدي از كمال‌گرايي، يعني كمال‌گرايي معنوي/مذهبي را متمايز از ابعاد كمال‌گرايي غيرمعنوي/غيرمذهبي تأييد مي‌كنند.