تأخير مؤلفۀ N400 در تفاوت‌هاي هيجاني زبان اول و دوم: مطالعۀ دو زبانه‌هاي تركي_فارسي

مقدمه: طبق نتايج پژوهش‌ هاي سال ‌هاي اخير، چنين اظهار شده كه ميزان هيجان زبان اول و دوم گويش وران دو زبانه متفاوت است و زبان دوم به لحاظ هيجاني فاصلۀ بيشتري با فرد دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسي تفاوت هيجان خشم در زبان اول و دوم افراد دو زبانۀ تركي_فارسي بود. روش كار: بدين منظور، 18 نفر دو زبانۀ متوالي تركي_فارسي (با ميانگين سني 26 سال) از دانشجويان دانشگاه‌ هاي تهران به روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب شده و در اين پژوهش نيمه ‌آزمايشي شركت كردند. شركت ‌كنندگان ابتدا پرسشنامه ‌هاي تاريخچۀ زباني، سلامت عمومي، خلق مثبت و منفي، و برتري دست را تكميل كردند. سپس، در يك آزمون شنيداري كه محرك ‌هاي آن واژه ‌هاي خشم‌‌ برانگيز و خنثي از هر دو زبان آنها بود شركت كرده و هم‌زمان سيگنال الكتروانسفالوگرام آنها در 64 كانال نيز ثبت مي ‌شد. پس از استخراج مؤلفه ‌هاي پتانسيل وابسته به رويداد، مؤلفۀ N400 با استفاده از آزمون فريدمن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ ها: بر اساس يافته‌ ها، ميانگين تأخير مؤلفۀ N400 براي واژه‌ هاي خشم تركي در مقايسه با واژه ‌هاي خشم فارسي در برخي از كانال ‌ها به طور معناداري كمتر بود (0.05 P). نتيجه‌ گيري: پردازش سريع تر واژه ‌هاي خشم تركي نشان داد كه زبان اول شركت ‌كنندگان توجه‌ شان را سريع تر جلب كرده و باعث پردازش آسان ‌تر واژگاني_هيجاني شده است. در مجموع، زبان اول باعث برانگيخته شدن هيجان بيشتري مي ‌شود و پيرو آن، دسترسي واژگاني و پردازش معنايي آسان ‌تر مي‌ شود. در حالي كه ميزان خودكار بودن پردازش زبان دوم كمتر است. بنابراين، مي ‌توان گفت كه واژه ‌هاي هيجاني زبان اول به شكل عميق ‌تري رمزگذاري شده اند و داراي تداعي ‌هاي هيجاني عميق‌ تري مي ‌باشند.