مقايسه اثربخشي درمان‌هاي شناختي‌رفتاري و هيجان‌مدار بر احساس تنهايي در زنان متأهل قرباني خشونت خانگي

مقدمه: خشونت خانگي نوع خاصي از خشونت است كه در سطح خانواده اعمال و منجر به آسيب يا رنج جسمي، رواني و جنسي مي‌شود. هدف اين پژوهش، مقايسه اثربخشي درمان‌هاي شناختي_رفتاري و هيجان ‌مدار بر احساس تنهايي در زنان متأهل قرباني خشونت خانگي بود.روش كار: اين پژوهش نيمه ‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان قرباني خشونت خانگي مراجعه ‌كننده به مراكز مشاوره تهران در سال 1398 بودند. جهت نمونه ‌گيري از بين مراكز مشاوره شهر تهران دو مركز به صورت تصادفي انتخاب گرديدند و از بين مراجعين آنها 60 نفر به روش نمونه ‌گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه‌ آزمايشي و يك گروه كنترل (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايشي در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به صورت هفتگي تحت درمان شناختي_رفتاري و درمان هيجان ‌مدار قرار گرفتند؛ گروه كنترل در ليست انتظار درمان قرار گرفت. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه‌‌هاي خشونت خانگي و احساس تنهايي استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك متغييري با نرم ‌افزار SPSS24 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ ها: نتايج نشان داد، هر دو درمان‌ شناختي_رفتاري و هيجان ‌مدار بر كاهش احساس تنهايي در زنان متأهل قرباني خشونت خانگي اثربخش بودند و اين اثر در طول زمان تداوم داشت (0.001 P). بين اثربخشي و تداوم اثر درمان‌هاي شناختي_رفتاري و هيجان ‌مدار بر كاهش احساس تنهايي تفاوت معناداري وجود نداشت (0.05 P). نتيجه ‌گيري: يافته ‌هاي اين مطالعه نشان داد با استفاده از اين روش‌هاي درماني مي‌توان سلامت رواني زنان متأهل قرباني خشونت خانگي را بهبود بخشيد، بنابراين به كارگيري اين روش‌ها توسط مشاوران و روان شناسان در دادگستري ‌ها، اداره زندان ‌ها، كميته امداد و انجمن اوليا و مربيان در آموزش و پرورش توصيه مي‌شود.