طراحي و تبيين الگوي خودرهبري با استفاده از تعاليم اسلامي در قرآن كريم و نهج‌البلاغه

هدف پژوهش حاضر، طراحي و تبيين ابعاد خودرهبري برمبناي نظام ارزشي اسلام با استفاده از آموزه هاي قرآن كريم و نهج البلاغه است. اين پژوهش به روش كيفي كمي (تركيبي) انجام شده است و براي استخراج ابعاد و طراحي مدل از روش تحليل مضمون و مصاحبه با متخصصين موضوعي و براي آزمون مدل از روش مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. در بخش كيفي، ابتدا متون قرآن كريم و نهج البلاغه از منظر مفاهيم مرتبط با خودرهبري (رهبري، خودرهبري، خود مديريتي، خودكنترلي) مورد بررسي و تحليل قرار گرفته و 1536 مضمون اوليه از قرآن كريم و 435 مضمون اوليه از نهج البلاغه استخراج گرديد. سپس با استفاده از تلخيص و مقوله‌بندي به روش كد گذاري با تأكيد بر مفاهيم مشترك در سه مرحله، ابتدا 214 مضمون ثانويه و سپس 79 تم فرعي و 20 تم اصلي شناسايي شد. درنهايت نيز 20 تم اصلي استخراج شده در چهار دسته مفهوم اصلي، پيش‌نيازها، راهبردها و نتايج خودرهبري طبقه‌بندي گرديد. در بخش كمي، فرضيه هاي پژوهش بر روي نمونه اي شامل 300 نفر از مديران گروه توسعه سرمايه‌گذاري انتخاب بررسي شد. نتايج بخش كمي نشان داد كه پيش نيازها و راهبردهاي خودرهبري هردو با ضريب بتاي 97% بر مفهوم اصلي خودرهبري تأثير دارند و مفهوم اصلي خودرهبري نيز با ضريب بتاي 89% بر نتايج خودرهبري تأثيرگذار است. پژوهش حاضر از دو منظر ارائه مدل جامع خودرهبري (به دليل انجام پژوهش هاي متعدد در اين حوزه ولي فقط در بخش راهبردهاي خودرهبري) و همچنين تبيين مفهوم خودرهبري بر اساس آموزه هاي نظام ارزشي اسلام، داراي نوآوري است.