بررسي نقش هويت اجتماعي در رابطه بين رهبري تحول‌گرا و فرسودگي شغلي پرستاران با توجه به نقش تعديلگري جنسيت

قانون ارتقاي بهره‌وري نيروهاي باليني در نظام سلامت شامل توجه به شرايط كاري و زندگي تمامي پرستاران بوده است. با اين وجود، اجرايي نشدن قانون كاهش ساعت كاري، باعث كاهش انگيزه در پرستاران و بروز نارضايتي‌هايي همچون قصد ترك شغل شده است. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش هويت اجتماعي در رابطه بين رهبري تحول‌گرا و فرسودگي شغلي پرستاران با توجه به نقش تعديلگري جنسيت انجام گرفت. جامعه آماري را پرستاران شاغل در بيمارستان تأمين اجتماعي رشت به تعداد 185 نفر تشكيل دادند. براي محاسبه حجم نمونه آماري از فرمول كوكران براي جوامع محدود استفاده شد كه درنهايت حجم نمونه 130 نفر تعيين گرديد. افراد مورد مطالعه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. به منظور تجزيه و تحليل نتايج حاصل از جمع‌آوري داده‌هاي مربوط به توزيع پرسشنامه‌هاي رهبري چندعاملي، هويت اجتماعي و فرسودگي شغلي، از روش حداقل مربعات جزئي و نرم‌افزارهاي PLS3  و SPSS21 استفاده گرديد. نتايج يافته‌هاي تحقيق نشان داد كه رهبري تحول‌گرا با توجه به نقش ميانجي‌گر هويت اجتماعي رابطه معكوسي با فرسودگي شغلي دارد. از طرفي در خصوص نقش تعديلگري جنسيت پرستاران، نتايج مشخص نمود كه جنسيت پرستاران نقشي در رابطه رهبري تحول‌گرا بر هويت اجتماعي ندارد. درنهايت، نتايج فرضيه اصلي نشان داد كه بين رهبري تحول‌گرا و فرسودگي شغلي پرستاران بيمارستان رسول اكرم از طريق نقش هويت اجتماعي و نقش تعديلگري جنسيت پرستاران رابطه معناداري و معكوسي وجود دارد.