بررسي ميزان رضايتمندي ساكنان مسكن مهر از كيفيت سكونتي آن با رويكردي ويژه به شاخص‌هاي مسكن پايدار نمونه موردي: مسكن مهر شهرك بهاران

طرح مسئله: طي يك دهه گذشته طرح مسكن مهر در شهرهاي مختلف ايران با هدف فراهم‌كردن سرپناه براي قشر ضعيف جامعه به اجرا درآمده است؛ اما بي‌اعتنايي به كيفيت‌هاي اجتماعي‌فرهنگي، اقتصادي، كالبدي و زيست‌محيطي (ابعاد چهارگانه مسكن پايدار) در اين مسكن‌ها و ناديده‌انگاشتن نيازهاي سكونتي ساكنان، سياست و ماهيت اين طرح را با معضلات زيادي همراه كرده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي ميزان رضايتمندي ساكنان مسكن مهر شهرك بهاران واقع در شهر سنندج از كيفيت سكونتي انجام شده است. روش: به‌منظور دستيابي به اهداف و پاسخ پرسش‌هاي پژوهش، تحليل‌هاي آماري گوناگوني به كار رفته است؛ به‌طوري كه براي آزمودن نرمال‌بودن متغيرهاي پژوهش از آزمون كولموگروف اسميرنوف[1]، براي بررسي سطح كلي رضايت ساكنان مسكن مهر از وضعيت سكونتي خود از آزمون واريانس، براي بررسي تأثير شاخص‌هاي اجتماعي‌فرهنگي و اقتصادي ساكنان بر انتخاب مسكن مهر به‌مثابه محل سكونت از آزمون رگرسيون، براي سنجش ميزان همبستگي بين شاخص‌هاي مسكن مهر با مسكن پايدار از آزمون همبستگي پيرسون و براي بررسي وضعيت مساعدبودن يا نبودن محدوده پژوهش به‌لحاظ شاخص‌هاي مسكن پايدار از آزمون تي تك‌نمونه‌اي و معادلات ساختاري استفاده شده است. نتايج: نتايج حاصل از تحليل‌هاي آماري ابعاد اجتماعي‌فرهنگي، اقتصادي، كالبدي و زيست‌محيطي، ميزان كم رضايتمندي ساكنان را از اين مجتمع‌ها نشان مي‌دهد؛ بنابراين در صورتي كه اقدامات لازم براي ارتقاي كيفيت اين مجتمع‌ها و پيرو آن بهبود كيفيت زندگي در آنها انجام نشود، شاهد كاهش حس تعلق و رضايت شهروندان خواهيم بود.