معنادرماني، از نظريه تا عمل از ديدگاه فرانكل

هدف ازاين مطالعه، بررسي رواندرماني لوگوتراپي(معنادرماني) از ديدگاه ويكتور فرانكل بود كه به نقش معنا در زندگي و ساختار معنادرماني پرداخته است، روش مطالعه توصيفي و اسنادي بود. تحقيق با اين پيش فرض انجام شد كه هر نظريه به كاربرد عملي خاصي در روانشناسي مي انجامد و كاربردهاي عملي، به مكتبي فكري و زيربنايي تكيه دارد. لذا زيربناي نظريه معنادرماني و نيز كاربردهاي عيني آن در كارهاي باليني نيز بررسي شد. در بررسي فلسفۀ معنا ي زندگي، از نظر فرانكل مشخص شد وي نه تنها جنبه هاي جسمي و رواني-اجتماعي را براي حيات انسان ضروري مي دانست، بلكه معتقد بود، با جستجوي اهداف عيني و شخصي متناسب با هدفي فراگير در زندگي، به معناي غايي زندگي مي توان پي برد. با توجه به اين مفهوم، معنادرماني اين امكان را بوجود مي آورد كه حتي در رويارويي با رنجهايي كه كل وجود فرد را متاثر مي كند، زندگي به شكلي هدفمند و با ارزش درك شود. بر اساس شواهد متعدد در اين تحقيق، اثربخشي معنا درماني عمدتا برمبناي كمك به اراده براي زندگي با معنا است. از طرفي شيوه هاي بكار گرفته شده در معنا درماني توسط فرانكل به مثابۀ درماني خاص در واكنش به حس بي معنايي به كار مي رود، يا در چهارچوب رويكردي التقاطي به مثابۀ مكمل انواع ديگر مداخلات، كاربرد پيدا كرده است. فرانكل با توجه به اينكه معنادرماني را از حيطۀ نظريه به عرصه عمل درآورد، لذا از آن، جهت درمان انواعي از اختلالات روانپزشكي مورد استفاده قرار داد.