نسبت تاثير نظر و عمل در سعادت انسان از نگاه ابن سينا

مسالۀ سعادت براي ابن سينا و ساير فيلسوفان مسلمان از مسائل اصلي فلسفه محسوب مي شود كه هم به صورت مستقيم آن را بررسي نموده و هم اساسا غايت فلسفه را رسيدن به كمال و رستگاري مي دانند.يكي از پرسش هاي مهم در بحث سعادت اين است كه مولفه ها و عوامل دخيل در نيل به سعادت كدامند و نسبت اين عوامل از حيث ميزان تاثيرگزاري چگونه است؟ از آنجايي كه معمولا عوامل دخيل در سعادت را ذيل دو عامل كلي تر به نام نظر و عمل تقسيم بندي مي كنند. پرسش محوري اين مقاله اين است كه ديدگاه شيخ در مورد ميزان تاثير و اهميت اين دو عامل چيست. مباحث شيخ در مسالۀ سعادت حكايت از اين دارد كه وي نقش نظر را مهمتر از عمل مي داند. اين نوشتار قصد دارد اولا با ذكر شواهد كافي نشان دهد كه اين نكته صرفا برداشت نويسنده مقاله نيست بلكه متون برجاي مانده از شيخ آن را تاييد مي كنند و ثانيا علت و چرايي برتر بودن نظر بر عمل را تحليل و بررسي كند. اما از آنجايي كه پاسخ به اين مساله مستلزم فهم ماهيت سعادت از نگاه ابن سينا است، ابتدا چيستي سعادت از نگاه ابن سينا را بررسي نموده ايم.اما در پاسخ به هدف اول -يعني اثبات اين مدعا كه ابن سينا نظر را مهمتر از عمل مي داند- در متن مقاله نه شاهد كه دلالت بر برتري نظر بر عمل در نيل به سعادت دارند، احصا گرديده است. و پاسخ به اين پرسش كه چرا ابن سينا نظر را در نيل به سعادت مهمتر از عمل مي داند، به فهم دو نكته مبنايي در فلسفه شيخ بر مي گردد:۱- مباني انسان شناسي ابن سينا ۲- تعريف ابن سينا از چيستي و ماهيت سعادت. توضيح و تفصيل اين دو مبنا در بخش پاياني مقاله مورد بررسي قرار گرفته است.