تخمين رابطه تجربي مقاومت فشاري و مقاومت الكتريكي رويه‏هاي بتني نفوذپذير جهت كاربرد در زهكشي راه‏ها و عرشه پل‏ها

بتن نفوذپذير، يا بتن متخلخل، به دليل داشتن حفرات به هم پيوسته، اجازه عبور آب با سرعت زياد از سطح به لايه هاي زيرين را فراهم مي كند. گرچه يكي از مهم ترين شاخصه هاي كامپوزيت هاي سيماني، نفوناپذير بودن آنها است، ولي بتن نفوذپذير براي كاربرد هاي خاص مانند رويه هاي نفوذپذير در پاركينگ ها، عرشه پل‏ها و سطوح جاده ها مورد استفاده قرار مي گيرد. با توجه به مشكلاتي كه سطوح نفوذناپذير براي شهرها ايجاد كرده اند، از جمله عدم نفوذ آب بارندگي و در نتيجه ايجاد سيلاب و همچنين عدم تغذيه مناسب سفره هاي آب زيرزميني، انتظار مي رود كه در آينده نزديك افزايش چشمگيري در استفاده از بتن نفوذپذير در پروژه هاي عمراني مشاهده شود. در اين تحقيق، براي بررسي رابطه بين كيفيت پيوند بين خمير سيماني و سنگدانه با مقاومت الكتريكي و همچنين ارزيابي ميزان تخلخل مؤثر كامپوزيت هاي سيماني نفوذپذير، ملات هاي نفوذپذير با درصدهاي جايگزيني متفاوت دوده سيليسي (تا 20%) به جاي سيمان ساخته و بعد از عمل آوري در شرايط آب آهك و آب نمك تحت آزمايش قرار گرفتند. آزمايش‏هاي انجام شده شامل مقاومت فشاري، مقاومت الكتريكي و نفوذپذيري بود. هدف از اين آزمايش ها، رسيدن به تعادلي بين خصوصيات مكانيكي و هيدروليكي ملات نفوذپذير و همچنين پيدا كردن رابطه اي بين مقاومت فشاري و الكتريكي اين كامپوزيت هاست. نتايج نشان داد كه نمونه هاي حاوي سنگدانه هاي درشت تر، عملكرد بهتري در مقاومت هاي فشاري و الكتريكي دارند. همچنين، عمل آوري نمونه ها در آب نمك، مقاومت الكتريكي نمونه ها را به شدت كاهش داد. به طوري كه حتي بعد از 90 روز عمل آوري، نمونه ها به ندرت بيش از 10 اهم متر مقاومت را از خود نشان دادند.  علاوه بر اين، رابطه خطي معناداري بين مقاومت فشاري و الكتريكي به دست آمد.