گفتمان نواصلاح طلبي و گفتمان امنيت ملي جمهوري اسلامي ايران؛ زيست-جنبش هاي ريزوماتيكي (1398-1392)

از زمان شكل گيري گفتمان نواصلاح طلبي و عدم توانايي اين گفتمان در بهبود وضعيت اقتصادي-اجتماعي و معيشتي اقشار مختلف جامعه بر خلاف دالها و فضاي استعاري وعده داده شدۀ آن،شرايطي شكل گرفته كه در آن پيكره و بدنۀ جمعي جامعه همراه با رويدادهاي ملتهب بيروني،در شكل شورشي خود مدام به سطح آمده و فضاي جامعه را ناامن ساخته است.از اين جنبش ها كه در طي سالهاي 1398-1392 در پاسخ به شرايط نابسامان معيشتي شكل گرفته اند،به«زيست-جنبش»يا«جنبشهاي تناسخي بدون سر»ياد مي كنندكه با توجه به ويژگيهايي نظير فاقد«مركز و رهبري بودن»و سريع بازاحيا شدنشان،مواجهه و كنترل آنها را از منظر«گفتمان امنيت ملي»دشوار ساخته است.در اين راستاسئوال اصلي اين پژوهش به«رابطۀ عملكرد گفتمان منتخب با گفتمان امنيت ملي نظام ج.ا.ا.»باز مي گردد.فرضيۀ اصلي پژوهش ارتباط مستقيم و معنادار بين«كژكاركرد ادراكي و كاركردي گفتمان منتخب بر كاركرد گفتمان امنيت ملي»اختصاص داده شده،جايي كه كژكاركرد گفتمان منتخب منجر به پررنگ شدن فاز سخت افزاري گفتمان امنيت ملي مي شود.تبيين اين مهم،بر مبناي چارچوب نظري دلوزي مبتني بر انگارۀ«بدن بدون اندام»و بر مبناي روش شناسي«گفتماني»لاكلائو و موفه در تحليل زيست جنبشهاي ايراني محقق شده است.نتايج تحقيق بيانگر اين مطلب مي باشند كه اين زيست جنبشها در سطح يك«نيروي واكنشي»و«بلوكهاي نياز» همبستۀ آن هستندكه تنها درپناه رخدادهاي ملتهب بيروني امكان بروز و ظهور پيدا كرده وفاقد توانش اتصالات ريزوماتيك در راستاي اعمال تغييرات بنيادين و انقلابي بوده و در نتيجه،در حوزۀ گفتمان امنيت ملي تهديد جدي محسوب نميشوند،بلكه تنها نيازمند راهكارهاي نجات ومواجهۀ بلند مدت هستند كه بر عهدۀ گفتمان منتخب  بوده است.