بررسي عددي رفتار اتصال صلب فلنجي با عمق كاهش يافته و فيوز قابل تعويض

در اتصالات RBS به دليل تغيير شكل‌هاي پلاستيك قابل‌توجه پس از وقوع زلزله‌هاي متوسط و قوي خسارت در مقطع كاهش يافته متمركز مي‌گردد، درحالي‌كه تعويض آن پس از زلزله دشوار است. هدف اين مقاله بررسي عددي اتصال تير با عمق كاهش يافته به‌عنوان يك فيوز قابل تعويض است. در اين راستا مدل هاي عددي در نرم‌افزار المان محدود آباكوس براي هر سه نوع اتصال صلب معمول با مقطع كاهش يافته در بال (RBS)، فيوز قابل تعويض با مقطع كاهش يافته در بال (RBS-F) و فيوز قابل تعويض با مقطع كاهش يافته در جان (RWS-F)، مطابق تست هاي آزمايشگاهي قبلي، مدل‌سازي و بررسي شدند. نتايج بيش از 28 تحليل عددي نشان داد كه در نمونه‌هاي RBS و RBS-F با افزايش سايز تير، شكل‌پذيري كاهش مي‌يابد. درحالي‌كه براي نمونه RWS-F نه‌تنها با تغيير سايز تير شكل‌پذيري ثابت مي‌ماند بلكه شكل‌پذيري آن به‌طور محسوسي نسبت به دو نمونه ديگر بيشتر است، گرچه مقاومت نهايي آن نسبت به دو نمونه ديگر كمتر است. با افزايش ضخامت جان و اساس مقطع پلاستيك آن، مي‌توان به مقاومت نهايي برابر با نمونه‌هاي ديگر دست يافت؛ بنابراين نمونه RWS-F اصلاح شده مي‌تواند جايگزيني مناسب براي اتصالات RBS باشد.