تحليلي بر مفهوم اخلاق در مكتب فرانكفورت

زمينه: علم اخلاق از كامل ترين علوم مقدمي است كه انسان ها به آن نياز مبرم دارند؛چرا كه موضوع دانش اخلاق،نفس انسان و سازندگي دروني اوست. .تفكر اخلاقي انديشمندان مكتب فرانكفورت؛به عنوان يكي از انديشه هاي قرن بيستم، مبتني بر اخلاق فضيلت است؛ زيرا فعل اخلاقي را فعلي مي دانند كه برآيند فضايل و ماهيت راستين فاعل فعل باشد.دراين پژوهش كه پژوهشي بنيادي است،محقق بر آن است تا با بهره‌گيري از روش توصيفي ـ تحليلي و نيز مطالعه اسنادي ، مفهوم اخلاق و راهكارهاي دستيابي به آن را در انديشه انديشمندان مكتب فرانكفورت بررسي كند. نتيجه گيري: يافته ها نشان از آن دارد كه انديشمندان اين مكتب، اخلاق را به معناي آزادي مي دانند و از ديدگاه آنان انسان آراسته به زيور اخلاق،انساني است كه برده قدرت هاي دروني يا بيروني ،مانند انتظارات ديگران،ماشين هاي صنعتي،شهوت،قدرت،مقام،تكنولوژي و .... نباشد و هر كدام از انديشمندان راه تحقق اخلاق را در ابزاري خاص تعريف مي كنند.هوركهايمر تحقق اخلاق را با ابزار خرد عيني محقق مي داند ،آدورنو اخلاقي بودن انسان را در زيبايي و هنر مي بيند، ماركوزه با بازسازي عقلاني جامعه در پي تحقق اخلاق بر مي آيد، اريك فروم به تدوين اصول اخلاقي توسط خود فرد معتقد است و هابرماس گفتگو را راه رسيدن به آزادي و اخلاق مي داند.