رابطه هوش اخلاقي و شفقت خود با كيفيت زندگي در بيماران مولتيپل اسكلروزيس (MS)

زمينه: مولتيپل اسكلروزيس، يكي از ناتوان‌كننده‌ترين بيماري‌هاي سيستم عصب مركزي است كه سيري مزمن دارد. تظاهرات بالينياين بيماري مي‌تواندبر فعاليت‌هاي روزانه او نيز تأثير گذاشته و در نتيجه موجب كاهش كيفيت زندگي، در اين افراد مي‌گردد. بدين ترتيب، با توجه به اهميت كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس، پژوهش حاضر به بررسي رابطه هوش اخلاقي و شفقت خود با كيفيت زندگي افراد مبتلا به اين بيماري مي‌پردازد. روش:روش پژوهش از نوع مطالعات توصيفي-همبستگي است. جامعه آماري در مطالعه حاضر، بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس ساكن شيراز است كه از آن ميان، تعداد 150 نفر، به عنوان حجم نمونه و به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب گرديد. براي جمع‌آوري داده‌ها در اين پژوهش، از پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقي، مقياس شفقت خود و مقياس سنجش كيفيت زندگي، استفاده گرديد. داده‌ها، با استفاده از نرم‌افزار SPSS21 ثبت گرديد، و از روش آزمون ضريب همبستگي پيرسون و نيز آزمون آماري رگرسيون براي تحليل استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه هوش اخلاقي و مؤلفه‌هاي آن و نيز شفقت خود و مؤلفه‌هاي آن با كيفيت زندگي در اين بيماران همبستگي مثبت و معناداري دارد. همچنين اين دو متغير قادر به پيش‌بيني كيفيت زندگي در اين بيماران مي‌باشد. نتيجه‌گيري: نتايج بيانگر اين است كه توجه به مؤلفه‌هاي هوش اخلاقي و شفقت خود مي‌تواند در بهبود كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس نقش مؤثري ايفا كند. بنابراين تدوين برنامه‌ها و مداخلات درماني در اين دو حيطه كمك شاياني به اين بيماران مي‌كند.