ارتباط هوش اخلاقي با سلامت روان در دانشجويان

زمينه: توجه به سلامت روان، از جمله وظايف مهمي است كه انتظار مي رود دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي در كنار كسب علم به آن توجه ويژه داشته باشند. پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن بررسي وضعيت هوش اخلاقي دانشجويان، رابطه ي بين هوش اخلاقي و سلامت روان آن ها را مشخص نمايد. روش: پژوهش، كاربردي و شيوه ي گردآوري و تحليل داده هاي آن، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه ي پژوهش دانشجويان دانشگاه پيام نور واحد ابركوه مي باشند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعداد 299 نفر محاسبه شد. روش نمونه گيري، تصادفي طبقه اي و ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه ي استاندارد هوش اخلاقي و پرسشنامه ي سلامت روان مي باشد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: دانشجويان در ابعاد درستكاري، مسئوليت پذيري، بخشش و دلسوزي وضعيت متوسط داشته اند. همچنين بين هوش اخلاقي و سلامت روان رابطه ي مثبت و معني‌دار وجود دارد و در بين ابعاد هوش اخلاقي، فقط بعد مسئوليت پذيري رابطه ي مثبت و معني دار با سلامت روان دارد. نتيجه گيري: با توجه به اين كه هوش اخلاقي اكتسابي است و با سلامت روان مرتبط است، آموزش هايي كه منجر به رشد هوش اخلاقي دانشجويان مي شود، مي تواند موجب افزايش سلامت روان و در نهايت بالا رفتن سطح علمي دانشگاه شود.