تحليل رابطه رهبري تحول ‌آفرين با مدل خود كارآمدي: نقش ميانجي هوش اخلاقي

زمينه: هدف از پژوهش حاضر تبيين نقش واسطه‌اي رهبري تحول آفرين و رابطه آن با مدل خود كارآمدي با دخالت متغير ميانجي هوش اخلاقي در شركت سهامي بيمه ايران است. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري كاركنان شركت سهامي بيمه ايران در شهر كرمان بود كه با روش نمونه گيري تصادفي ۴۵۰ نفر به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه رهبري تحول آفرين و پرسشنامه هوش اخلاقي و پرسشنامه خودكارآمدي محقق ساخته بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از روش معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار PLS استفاده شده است. يافته ها: يافته‌ها نشان داد رهبري تحول آفرين با نقش ميانجي هوش اخلاقي با خودكارآمدي در شركت سهامي بيمه ايران در ارتباط است و بر آن اثر غيرمستقيم دارد. نتيجه گيري: افزايش رهبري تحول آفرين به طور مستقيم موجب افزايش خوكارآمدي در شركت سهامي بيمه ايران مي شود. همچنين به طور غير مستقيم نيز افزايش رهبري تحول آفرين موجب افزايش هوش اخلاقي و در پي آن افزايش خوكارآمدي در شركت سهامي بيمه ايران مي شود.