بررسي رابطه بين سبك هاي يادگيري با خودكارآمدي دانش آموزان هنرستان هاي فني و حرفه اي دخترانه شهر اصفهان

فاقد عنوان لاتين

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين سبكهاي يادگيري با خودكارآمدي دانش آموزان هنرستان هاي فني و حرفه اي دخترانه شهر اصفهان صورت گرفت. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري آن كليه اين دانش آموزان در سال تحصيلي 1396-1395، به تعداد 4195 نفر بود كه از اين تعداد 250 نفر با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از دو پرسشنامه شامل پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي شرر و پرسشنامه استاندارد سبك هاي يادگيري كلب (1985) استفاده گرديد. ضريب پايايي پرسشنامه خودكارآمدي بر اساس ضريب آلفاي كرونباخ 0/80 و در پرسشنامه سبك هاي يادگيري ضريب پايايي براي بعد احساس كردن 0/78، براي تماشا كردن 0/79، براي بعد فكر كردن 0/73 و براي بعد انجام دادن 0/79 برآورد گرديد. تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش در دو سطح آمار توصيفي (فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و آمار استنباطي (آزمون هاي رگرسيون چند گانه، ضريب همبستگي پيرسون و آزمون تحليل واريانس چند راهه) با استفاده از بسته نرم افزار آماري spss نسخه 19 انجام گرفت. يافته هاي تحقيق در سطح ( 0/05 p) نشان داد كه در بين چهار سبك احساس كردن، تماشا كردن، فكر كردن و انجام دادن، تنها بين دو سبك احساس كردن و فكر كردن با خودكارآمدي رابطه معنادار وجود داشته است كه از بين اين دو سبك تنها، سبك احساس كردن پيش بين معناداري براي خودكارآمدي بوده است. نتايج نشان داد كه بين نمرات خودكارآمدي بر حسب سبكهاي يادگيري تفاوت معني دار وجود دارد بدين معني كه بين نمرات خودكارآمدي دانش آموزان با سبك يادگيري همگرا با دانش آموزان با سبك يادگيري واگرا تفاوت معني دار وجود دارد.